Puppy foto's van het V-nest
                                                



 
 
 

1 juni 2013

Nu zijn we zo oud, dat we moeders langzaam mogen verlaten, maar eerst willen we jullie nog even
vertellen hoe het de afgelopen 2 weken was en wat we allemaal gedaan hebben.
Het begon zo mooi, pinksterzondag was het schitterend weer hier in het Zuiden.
We hebben de hele dag buiten gerend, gespeeld en af en toe ook geslapen.
Onze slaapjes worden steeds korter, onze honger steeds groter en  onze poepjes en plasjes ook.
Het liefst halen we tegenwoordig onzin uit. De dekens overal af trekken, de knuffels mee naar buiten
nemen, het liefst als het regent, het vrouwtje in de tenen bijten als ze staat te koken of het
baasje in de oren bijten als hij met ons wil spelen. Geloof het of niet, maar eergisteren hadden we
hem te pakken. Het bloed liep langs zijn hals, wat was er gebeurd? Nou hij bukte zich en een
van ons pakte zijn oorlel beet en ja hoor, drie kleine gaatjes.
Het vrouwtje wilde de oorbellen al pakken, maar dat vond het baasje niet zo leuk.
Och ja, wat kunnen wij ervoor? Niks toch of wel?
Ook zijn we van de week met mams in de auto meegeweest naar de dierendokter.
Hadden ze ons toch zoiets vreselijks omgedaan, hoe noemden ze het ook alweer, o ja, een riempje.
Nou voor ons was dat echt niet nodig geweest, wat een vervelend ding. Bij de dierenarts aangekomen
mochten we door de wachtkamer rennen en daarna door de behandelkamer.
Een voor een moesten we op tafel en dan kwam die enge man met een spuit, daarna even
luisteren en navoelen en toen mochten we weer met mams naar huis.
Wat waren wij opgelucht toen we weer thuis waren en weer lekker konden ravotten met z'n allen.
Nu breekt langzaam de tijd aan, dat we een voor een ons geboortehuis gaan verlaten en de wijde wereld intrekken.
Jullie kunnen ons blijven volgen op de foto's die onze nieuwe baasjes beloofd hebben in te sturen.
Deze komen te staan onder Marlland Setters bij hun nieuwe baasjes en dan het V-nest.
Zo dat was het dan zo langzaam van ons vieren. We hebben een schitterende puppy tijd gehad.
Echt gaaf.
 

21-5-2013 Inmiddels zijn we 2 weken verder. Vorige week konden we ons verhaal niet kwijt, die stomme computer van het
vrouwtje wilde niet meewerken. Gelukkig heeft hij zich nu weer bedacht en doet zijn werk zoals het hoort.
Nou waar moeten we beginnen?
Eerst kwam er bijna 2 weken geleden een vreemde mevrouw, dat bleek de chipper van de
Raad van Beheer te zijn. We moesten ons allemaal een voor een melden, de jongens voorop
 en dan kwam ze met een spuit waar een chip in zat.
We wilden eerst piepen, maar bedachten toen dat we ons van onze beste kant wilden laten zien, dus geen geluid.
Vrouwtje was echt trots op ons.
Nog geen twee dagen later, staat er weer iemand voor de deur, deze keer was het de dierenarts.
Ook hij had weer een spuit klaar en weer waren we super dapper. Hij heeft ons ook verder
helamaal onderzocht en we waren allemaal kern gezond.
Nog geen dag later kwam het baasje op het idee, dat we weer ontwormd moesten.
Dus de pasta erin, gelijk de nageltang voor de nageltjes en tot overmaat van ramp
ook even op de tafel showen. Nou moeten we zeggen, dat showen viel reuze mee.
Gewoon even stil staan en zitten. Het vrouwtje wat foto's gemaakt en klaar waren we.
En toen konden we eindelijk weer spelen. Wat vinden we dat toch leuk.
Het liefst zijn we buiten, lekker om de tafel heen rennen of gewoon onzin uithalen.
Alleen jammer dat het vaker zo hard regent, ons maakt dat weinig uit, maar het vrouwtje vindt het maar
niks als we dan de hele tijd in de regen rond rennen, dus mogen we op de dagen,
dat het hard regent door de kamer rennen.
Dat is leuk. Overal staat wel iets om te spelen. De kussens op de banken, de kabel van de lamp
en niet te vergeten de krabpaal van de katten.
Wat zouden we die graag slopen, maar het vrouwtje vindt dat echt niet goed hoor.
In de plaats van de krabpaal krijgen we dan onze speeltunnel.
Hartstikke leuk, niet alleen om te spelen, nee sommige vinden het ook een ideale plek
om even een plasje te doen. Zo lekker overdekt, uit het zicht, daar heb je tenminste privacy.
Alleen het baasje vindt het niet zo leuk, maar daar kunnen wij ons niks van aantrekken toch?
Gelukkig voor het baasje, doen we voor de rest alles buiten. Ja hoor, geloof het of niet,
maar we zijn zo goed als zindelijk en het vrouwtje is daar heel blij mee.
Als de achterdeur dicht is, dan beginnen we te piepen als we moeten en als de deur dan opengaat
stormen we naar butien om onze behoeftes te doen.
Zo dat was het dan ook wel weer, mochten we iets vergeten hebben, dan horen jullie het volgende week wel.
 
7-5-2013 En alweer hebben we een spannende week achter de rug.
Niet alleen dat we weer verhuisd zijn, nee we kunnen nu ook lekker naar buiten>
Heerlijk in het zonnetje met mams en tante Magic of zusje Cleverly.
De eerste plasjes en poepjes hebben we ook al buiten gedaan.
Binnen liggen er steeds kranten en in het begin dachten we dat we hier ook op moesten poepen en plassen,
maar inmiddels zijn we erachter gekomen, dat je met die kranten ook heerlijk kunt spelen.
Wij vinden dat heel leuk, alleen ons vrouwtje niet, die moet elke keer weer alles opruimen.
Maar ja, zoiets hoor je te weten.
Tegenwoordig krijgen we ook heel veel pens en vlees te eten en dat is lekker.
Mams hoopt altijd dat wij nog wat voor haar overlaten, maar dat wordt steeds minder, we vinden het zelf veel
te lekker.
 
30-4-2013 Hallo allemaal.
Wij genieten met z'n vieren.
Wij hebben heel veel plek, wij krijgen heel veel eten, wij worden heel veel geknuffeld, wij krijgen heel veel aandacht, wij zijn heel tevreden pups.
Nee hoor, ons hoor je niet klagen. Als we ons bewegen, dan komt mams of een van onze vele hulpmoeders al aangelopen.
Leuk is ook de familie knuffel, die wij elke morgen, middag en avond van onze baasjes krijgen. Als ze 'smorgens naar beneden komen
dan komt het baasje even bij ons liggen voor de familieknuffel. We rennen dan zo hard als we kunnen er naar toe en laten ons lekker knuffelen.
Na de grote familieknuffel komt het vrouwtje dan met ons eten en dan is het smullen maar. Meestal laten we nog iets over voor onze lieve mams.
Want jullie moeten weten, dat als mams haar eten krijgt, wij ook altijd met haar mogen mee eten. Vanmorgen was het zelfs zo erg
dat een van ons helemaal in haar voerbak stond, maar mams maakt dat niks uit.
Van de week waren we trouwens de eerste keer op stap in de woonkamer. Dat was wel even spannend voor ons, maar nadat we even hadden
rondgekeken, gingen we toch dapper op onderzoek uit. We hadden er zelfs een groot toilet ontdekt, wisten wij dat dat ding niet ons toilet was
maar het karpet van onze baasjes. Het voelde zo lekker zacht aan en iets wat zo zacht is dat mogen wij toch gebruiken of niet?
Nee dus, onze baasjes vonden dit helemaal niet leuk en we moesten  weer terug naar onze eigen plek. Dat was wel even balen,
maar al ons protesteren hielp niet.
Vanmorgen zijn we ook weer ontwormd en de nagels zijn weer geknipt, dus we kunnen er weer een weekje tegen.
 


 
23-4-2013 Wie kent ze niet de drie aapjes van niks zien, niks horen en zwijgen. Nou zo waren wij ook de eerste 2 weken maar dat is
nu afgelopen. Zien doen we steeds beter, zo goed zelfs, dat we al de eerste plasjes op de kranten doen.
Het gaat wel nog niet zo soepel met lopen, maar het is al goed genoeg om de krant te halen.
Horen gaat ook al goed. Als de baasjes bij ons komen zitten als we nog slapen en ze roepen ons dan
gaan onze koppies allemaal omhoog en zouden we het liefste opspringen en naar ze toe rennen.
Want we weten inmiddels dat we dan vertroeteld en geknuffeld worden en dat is zo heerlijk voor ons kleine grut.
En dan zwijgen, ja vergeet het maar, we hebben ontdekt dat we geluid kunnen produceren en dat begint steeds
meer te lijken op geblaf, het geluid dat bij ons stoere setters hoort.
Sinds afgelopen vrijdag hebben we ook een grotere bak gekregen. Hier is voor ons viertjes een zee van ruimte.
Er zijn heel veel knuffels om mee te spelen, maar ook mams of onze tantes Twicy en Cleverly komen geregeld
een kijkje nemen. Ook zijn we langs geweest bij de manicure, mams vond namelijk dat onze nageltjes wat korter moesten,
ze waren nogal scherp en dat prikte mams in de buik.
En dan ons grootste avontuur van de afgelopen week, onze eerste brinta.
Aanvankelijk vonden we het niet zo lekker, maar toen we de smaak eenmaal te pakken hadden was het echt jammie jammie.
Zo dat waren onze avonturen weer, kijken wat de nieuwe week ons weer brengt.
 
16-4-2013 Nog een paar uurtjes en we zijn 2 weken oud.
Het is een heel ontspannen weekje geweest voor ons, maar ook voor onze baasjes.
We horen ze steeds vertellen, hoe heerlijk het is sinds lange tijd weer eens een nestje van 4 pups te hebben.
Nou laten we eerlijk zijn, wij, met z'n vieren vinden het ook geweldig. Er is eten in overvloed. We hoeven geen ruzie te maken om de
beste tepel, we hebben niet te klagen over aandacht en er is plek genoeg voor ons viertjes.
Afgelopen week zijn de eerste baasjes ook al op visite geweest, helaas hebben wij ze nog niet kunnen zien, daar onze oogjes op dat
moment nog dicht waren. Zondagmorgen echter was heel vreemd, opeens konden we alles zien. Het was net
of we hadden afgesproken van: jongens zondag doen we allemaal tegelijk onze oogjes open, en wat waren
onze baasjes verrast toen ze dit zagen.
Dus vanaf zondag zien we ook wat we doen.
 
10-4-2013 Gisteren waren wij alweer een weekje oud. Tot nog toe hebben wij een heerlijk leventje. Wij eten, wij slapen, wij plassen, wij poepen, wij eten, wij slapen enz.
En geloof ons maar dit houden wij de hele dag vol. Dat is toch een goed leventje of niet?
Inmiddels zijn wij al hard aan het groeien. Onze geboortegewichten hebben wij al meer dan verdubbeld.
Mams heeft ook een fijn leventje zo met ons vieren en onze baasjes ook.
Geen stress met het tellen van pups, nee hoor wij liggen altijd keurig in het zicht.
We zijn er wel al achtergekomen hoe we de baasjes moeten laten rennen.
Gewoon heel hard beginnen met piepen, ook al is er niks aan de hand,
Het lukt elke keer hoor, telkens komt er een van de baasjes kijken wat er aan de hand is en meestal worden we dan
even lekker geknuffeld, dat is heel fijn en daar genieten we steeds van.
Als we vinden dat we nog niet genoeg geknuffeld zijn, dan beginnen we gewoon weer te piepen.
Zo dat was ons verhaaltje voor deze week weer en nu maar afwachten wat ons volgende week weer brengt.
 

2-4-2013

Paasmaandag begon Paige met de eerste voorbereidingen voor de geboorte. Ze begon licht te rillen en was wat onrustiger. Nadat dit zo de hele dag
door ging, dachten wij dit zal wel nachtwerk worden. Dus de tv-gids erbij en maar hopen dat er genoeg films op waren om wakker te blijven. De eerste pot koffie stond al klaar, toen madam besloot dat ze moe was en wilde slapen.
Dus Paige mee naar de slaapkamer en ogen dicht. En ja hoor, ze sliep de hele nacht door. Dinsdag begon ze weer met rillen en langzaam begon ze ook te hijgen en rond 19.30 was het dan zover, de eerste pup was geboren. Daarna ging het eigenlijk heel vlug en in anderhalf uur tijd was de klus geklaard.
4 pups waren geboren, 2 reutjes en 2 teefjes.
 

27-2-2013

Iets wat wij al de hele tijd dachten, werd bij de echografie bevestigt. Onze Paige is zwanger. Nu kan het aftellen tot aan de bevalling beginnen.
Op de foto van de echografie zien jullie drie zwarte bolletjes, dit zijn vruchtblaasjes waar puppies inzitten.