Puppy foto's van het K2-nest

 
 
Niet te geloven wat hebben wij moeten bedelen dat het vrouwtje iets op de website plaatst.
Ze zei telkens dat ze het te druk had met ons maar dat is echte flauwekul.
Wij zijn zo makkelijk.
Maar eerst hallo allemaal, we zijn er nog.
Wel niet meer op ons vertrouwd plekje in de kamer, nee, we moesten weer verhuizen.
Nu gingen we naar de keuken waar onze grote vriendjes al zaten. Maar laat ik even bij het
begin beginnen. De baasjes vonden het maar niks dat wij niet ook langzaam naar buiten konden
om daar onze plasjes en poepjes te doen en daarvoor moesten we weer bij onze grote vriendjes
intrekken. Als experiment gingen we eerst elke morgen naar de keuken en in de avond kwamen we
weer terug naar ons plekje. Maar elke morgen als we bij onze grotere familie kwamen dachten zij dat
wij bewegend speelgoed waren en trokken aan onze oren, pootjes en eigenlijk aan alles. Wij begonnen dan
te gillen en het vrouwtje en baasje kwamen dan heel vlug om ons te ontzien en ze riepen dan foei tegen de
grotere familie en soms werd er eentje bij zijn nekvel gepakt. Ze keken dan altijd heel verdwaasd want ze
begrepen niet wat ze verkeerd deden. Meestal waren ze weer vlug aan ons gewend en konden we
heerlijk spelen met hun. De mensen zeggen vaker, wie niet sterk is moet slim zijn en geloof ons maar
dat zijn wij. Als er al eentje raar kijkt naar ons beginnen we te schreeuwen en al heeft die niks gedaan
we schreeuwen lekker door tot er iemand komt en ze gestraft worden. Gemeen he maar we moeten
ons toch zien te redden tussen de grotere familie.
Verder maken we vanalles mee. Er komen steeds meer mensen naar ons kijken en dan hoor je telkens
hoe mooi we zijn en hoe hard we groeien. Leuk is het als die mensen erbij komen zitten, dan kunnen
we aanvallen. Als eerste nemen we altijd de schoenveters, die moeten los hoe ze zich ook verzetten
en telks weer opnieuw binden, die moeten los en los blijven. Dan vinden we het heel leuk als
iemand lange haren heeft. Ook ideaal om aan te trekken enz. Verder vinden wij eigenlijk alles leuk
wat beweegd.
Nadat we enkele dagen heen en weer werden gezet en het vrouwtje ontdekte dat elke ochtend weer
de grotere familie ons al stond op te wachten om ons te pakken, vonden ze het verstandiger dat
we gewoon dag en nacht in de keuken bleven, bij onze grote vriendjes.
Echt het is heel gezellig en je bent nooit alleen als je spelen wil. Er is altijd wel iemand wakker
die met je speelt. En het heeft zijn voordeel want als onze vrienden iets lekkers krijgen, dan
krijgen wij dat ook, al zouden we eigenlijk nog een weekje moeten wachten maar dat laten wij
niet toe.
Als ze roepen de snoepdoos dan sprinten wij ook om als eersten bij de snoepdoos te komen.
Maar al vlug hadden ze gezien dat dat niet te doen was. 22 puppies die zich op een doos storten
dat gaat echt niet. Sommigen dachten slim te zijn en gingen er dan inliggen zodat niemand meer
aan de snoepjes kwam. Ze lossen het nu anders op en maken overal wat hoopjes met snoep
zodat ieder van ons ook wat lekkers krijgt.
Wat we ook zagen was dat onze grote vriendjes naar buiten liepen om te spelen. Aanvankelijk
hadden wij zoiets van dat laten wij en blijven lekker binnen waar het warmer is.
Buiten was het koud en waaide en regende het en daar hadden wij helemaal geen zin in.
Laat ons maar bij de verwarming liggen dachten we. Maar nu we al onze moed bijelkaar
geraapt hadden en ook voorzichtig eens naar buiten liepen, vinden we het heel leuk,
Er hangt een schommel waar onze grote vriendjes zich al heel breed op maken zodat
er niemand van ons bij kan liggen om te schommelen maar dat heeft het baasje opgelost
voor ons, hij heeft de kleinere schommel vervangen door er een grote op te hangen.
Die is zo groot dat zelfs ons grote speelvriendinnetje Liss er bij kan liggen en schommelen
met ons. Die Liss is trouwens vaak bij ons om te spelen. Soms vinden de baasjes
dat ze te wild met ons speelt en dan moet ze eruit. Wat Liss ook doet is ze pikt telkens een
knuffel van ons of ze er zelf al niet genoeg heeft. Ze heeft in de kamer een mand staan met
knuffels van haar maar omdat ze bang is dat wij er eentje pikken bij haar sleept ze elke
avond de knuffels mee naar boven in bed. Vrouwtje vertelde ons dat ze daar ook een
hele grote mand met alleen maar speelgoed van haar had. En als ze nu iets bij ons wil
stelen dan pakt het vrouwtje het telkens van haar af en geeft het aan ons terug.
Wat is er verder nog gebeurd bij ons. Ja ze kwamen weer aan met hun witte flesje om
ons te ontwormen. Vonden we het aanvankelijk lekker nu verzetten we ons met hand en tand.
Helaas wint het vrouwtje altijd en moeten we hoe dan ook dat witte spul slikken.
Nageltjes knippen doet het baasje. Als het vrouwtje zegt dat wij de nagels
te lang hebben dan zit hij altijd te mopperen, er is niet genoeg licht, we zitten niet stil,
hij heeft geen tijd en ga zo maar door. Uiteindelijk doet hij het dan toch tot opluchting van
onze mams en oma. Want die weten hoe scherp onze nageltjes zijn. Ze hebben vaker
rode strepen over de buik lopen van ons gekrap. Maar een beetje zijn ze dan ook zelf
schuld. Gingen ze aanvankelijk nog lekker liggen bij ons zodat we drinken konden, nu
blijven ze staan en moeten wij maar zien hoe we aan de melkbar komen. En als dan
ook  nog de grote vriendjes zien dat ze er zijn, dan hangen die er altijd aan en wij krijgen
geen kans. Ze zijn veel groter dan ons en hebben het veel makkelijker om zo te drinken.
Gelukkig gaat mams en oma toch af en toe liggen voor ons. Wat ons wel opviel is dat
tante Liv het gehad heeft met voeren. Ze heeft haar kinderen toegesproken en ze uitgelegd dat
ze voortaan zelf moeten eten en vaker wat moeten drinken. Er staat zo'n
dubbelle waterbak bij ons en aanvakelijk konden  wij daar ook niet bij maar we hebben
vlug geleerd hoe we het moeten doen om er aan te komen.
Ook hebben we al diverse keren voor model gespeeld. Zo kwam afgelopen zaterdag
Hanneke Roeper en die heeft echt tussen ons in gelegen om foto's van ons allemaal te
maken. Ook Kelly Koolen was er en die heeft ook foto's gemaakt en ook het vrouwtje maakt
nog geregeld foto's van ons. Kijk dadelijk maar zelf naar de foto's het zijn er echt veel.
Zou zeggen tot volgende week maar geloof dat ik dat maar moet laten, denk niet dat het
vrouwtje dat gaat redden. Het is Pasen, wat dat ook zijn mag en dan gaan onze grote
vriendjes al met hun nieuwe baasjes mee. Ook hier weten we niet wat ze daarmee bedoelen,
maar we vermoeden dat dit niks leuks is.
Foto's van Hanneke Roeper
Foto's Kelly en vrouwtje
 
 
Hallo mensen.
Hadden we jullie vorige week over onze oma Meave verteld maar het wordt nog mooier.
Nadat ze aanvankelijk ons steeds kwam poetsen nu heeft ze ook nog melk.
Kijk wij vinden dat natuurlijk helemaal niet erg want melk is melk als wij onze buikjes maar vol
krijgen. Nu is ze helemaal niet meer uit de werpkist te krijgen. Het was zelfs zo erg dat ze een hele nacht
onze baasjes heeft wakker gehouden. Dat kwam zo. Liss en Meave gaan voor de nacht met het
vrouwtje mee naar boven en het baasje slaapt in de buurt van ons. Nu vond Meave dit absoluut geen
goed idee want ze moest en zou bij ons liggen. Dus wat heeft ze gedaan? De hele nacht
gezongen, tot vervelens toe en om 03.00 uur 's nachts was het te gek voor woorden en waren de
baasjes bang dat ze stress met de buurvrouw kregen en hebben haar maar samen met onze mams
in de werkpist gelaten. En dat is nu haar plek. Ze assisteert onze mams waar het maar gaat en wij
hebben natuurlijk geluk met twee melkbarren die de hele dag geopend zijjn.
De baasjes vinden ons kleine leuke maar heel slimme dikkertjes.
Ook wij hebben inmiddels onze eerste Brinta al gehad en we hopen dat we straks ook eens mousse
krijgen dat ruikt zo lekker als onze grotere vriendjes dat krijgen. Dus duimen dat het ook voor ons is straks.
De baasjes hoor je soms spreken met elkaar en dan hoor je dat ook wij eind van de week naar de keuken
moeten maar vrouwtje is bang dat we dan niks meer te eten krijgen omdat onze grote vriendjes ons
dan alles zouden opeten. Wij zijn daar niet bang voor want dan gaan wij gewoon aan de voerbakken van
de grote vriendjes eten. Wij zorgen we dat we genoeg binnen krijgen ook al zijn we nog klein, dom zin
wij echt niet. Zo kregen we van de week onze eerste pedicure, dat was wel zo'n dingetjes. Baasje
vond ons niet echt leuk meer omdat we geen van allen onze pootjes stil hielden zodat het baasje
onze nageltijs kon knippen. Hij was bang dat hij het leven zou raken en dan zouden we bloeden zei hij
maar dat weer hield ons ook niet. Ook moesten we ontwormd worden en onze grote vriendjes hadden ons
al verteld dat dat witte goedje niet lekker was en we dit zo vlug mogelijk uit ons bekkie moesten laten lopen
en dan hard met ons hoofd slaan zodat de baasje onder het witte goedje kwamen te zitten.
Maar als we heel eerlijk zijn, wij vonden het niet vies en hebben het dus heerlijk bij ons gehouden.
Sinds we nu die grotere plek in de kamer hebben gekregen, hebben ze ook een groen ding erbij gelegd.
Volgens wat wij hoorden was dat kunstgras waar wij onze plasjes en poepjes op moesten doen en
geloof het of niet de meesten van ons zijn al een keer op dit openbare toilet geweest. We doen het
wel alleen als er geen bezoek is want dat hoeft nu ook weer niet, wat denken jullie hiervan?
Ja we horen zo nu en dan toch wel iets als de baasjes zo bezig zijn. We zouden eind van de week
samen met onze grotere vriendjes in de keuken gaan zodat ook wij naar buiten konden. Daarvoor
moeten we wel eerst alles goed eten want anders krijgen we natuurlijk niks meer met die grote
erbij. Dus nu proberen wij zo onze best te doen met eten dat ook wij op avontuur kunnen gaan buiten.
Dat lijkt ons zo fijn. Een min puntje is er wel, het zou weer kouder worden en of het dan nog zo lekker is
naar buiten te gaan dat valt nog maar te zien.
Zo inmiddels is het weer etenstijd en moeten wij ons gereed houden om aan te vallen.
Daag allemaal en tot over een kleine twee weken.
 
Hallo allemaal, we zijn er.
Zondag 6 maart vond onze mams het welletjes met ons in haar buik. Ze was al 2 dagen eerder behoorlijk
onrustig en het vrowtje zei maar steeds nog niet beginnen is nog te vroeg. Het baasje fluisterde maar
steeds wacht tot zondag dan mogen ze komen. Dus zo gezegd is zo gedaan en op zondag 6 maart
vond mams het goed geweest. Na een onrustige nacht werd ze vroeg wakker en om 06.30 uur kwam
de eerste van ons eraan. Baasje had het nog niet zo vlug gezien want mams lag lekker op de bank.
Toen hij wat beter keek zag hij opeens een pup liggen. Pup in een handdoek en naar boven het
vrouwjte wakker maken, want die sliep nog na een korte nacht. Toen baasje met mij naar boven liep
om het vrouwtje te roepen wist mams niet hoe vlug ze achter mij aan moest rennen.
Eenmaal boven was het vrouwtje heel vlug wakker en ging meteen mee naar beneden. Waar ik gedroogd
werd en in de werpkist gelegd. Wat vreemd, de werpkist is leeg, waar is mams? En ja hoor, mams
lag boven bij het vrouwtje in bed en vond het gezellig ook een pup in bed op de wereld te zetten.
Vrouwtje gewapend met een warme handdoek naar boven en daar was nummer twee.
Toen het vrouwtje naar beneden kwam ;liep onze mams er achteraan en verloor ons geen moment
meer uit het oog. Ze kwam ook gelijk de werpkist in en ging er gezellig bijliggen. Nou ja, gezellig is
misschen wat overdreven want we lagen nog niet of mams begon weer en hopla nummer drie.
Zo deed ze dat herhaaldelijk en voor we het wisten waren we compleet, 6 jongens en 6 meisjes.
Een voerbal elftal zei het baasje, wat dat ook moge zijn, maar het klonk leuk.
Hoe onrustig mams ook tussen de geboorte van ons in was, zo rustig was ze er na met ons
allemaal erbij. En wat heeft mams een geduld niet te geloven. Zolang ook maar eentje van ons
honger heeft zolang blijft ze bij ons liggen. Als ze vervolgens eens even opstaat hoeft er maar eentje
van ons te piepen en daar is ze weer. De eerste week lagen we gezellig met tante Liv en haar
kindjes naast elkaar. Soms mochten wij bij hun op bezoek en soms kwamen zij bij ons op bezoek.
Maar die zijn wel brutaler dan ons, ze gaan gewoon bij onze mams drinken en die vindt dat gewoon
goed. Wij vinden er niks aan want wij kunnen die dikkertjes nog niet wegduwen en dus moeten we
altijd wachten totdat ze weer vertrokken zijn. Tante Liss is ook al op bezoek geweest en Calum en Sam
kwamen ook even op kraamvisite. Oma Meave is een ander verhaal, zij wil ons de hele dag door
verzorgen. Ze ligt dan ook de meeste tijd met onze mams in de werpkist en dan poetst ze de hele dag
door. Soms moeten de baasjes ons ontzien want ze houdt maar niet op. Mams heeft er vrede mee,
alhoewel ze dan niet meer van onze zijde wijkt en erbij blijft liggen. Ons allang goed want zolang ze er ligt
kunnen wij lekker door drinken. We hadden allemaal ons geboorte gewicht verdubbeld met 7 dagen en met
10 dagen verdrievoudigd. De baasjes waren heel trots op onze mams en natuurlijk ook op ons.
Veel meer hebben we nog niet te vertellen. We hebben de oogjes nog dicht en horen nog niks maar
we hopen dat dit vlug veranderd, zodat we ook een woordje kunnen meespreken.
Voor ik het vergeet. We hebben al twee verhuizingen achter de rug, ja echt twee verhuizingen.
De eerste keer gingen we naar een andere werpkist in, dat was noodzakelijk omdat de grotere
vriendjes en vriendinnetjes onze grote werpkist nodig hadden. Zij gingen namelijk naar de keuken in
omdat ze meer plek nodig hadden. Dus alles weer omgebouwd en na een paar uurtjes werk lagen
zij in de keuken. Wij lagen inmiddels op een klein matje met onze mams zonder ook maar iets eromheen.
Nu begon het baasje voor ons ook een iets grotere plek te creëeren zodat wij ook niet meer zo op een
hoopje lagen. Na nog een dik uur was het zover en konden ook wij onze nieuwe plek innemen.
Nu moet ik helaas gaan eten anders mis ik de laatste maaltijd voor de nacht en dat willen we toch niet.
Wel te rusten allemaal en tot horens weer.