|
Puppy foto's van het Y-nest
MARLLAND SALLY ANN X VICARY'S JUSTMAGIC
|
||||||||||||
|
7 Weken We zijn een paar dagen later dan normaal, maar de baasjes hadden het zo druk, dat het niet sneller ging. Afgelopen week was de chipper van de Raad van Beheer er. Die mevrouw heeft een chip in onze nek geplaatst en als de baasjes nu met zo'n chipding over onze nek gaan, dan hoor je een piep en verschijnt ons nummer. Van te voren werden we allemaal geroepen met onze kleur van het bandje. Dan hoorde je vaker als er weer iemand kattenkwaad had uitgehaald, dat was rood, blauw, paars enz. Nee, nu zijn we geen kleur meer nu zijn we een nummer. Net of wij een nummer zijn, dacht het niet, maar de baasjes hebben ons verteld dat zodra er bekend is welke puppy naar welk baasje gaat, wij een echte roepnaam krijgen. Nu hebben we ook wel een naam, onze officiële naam, die op de stamboom staat, maar dat wordt niet onze roepnaam. Met die uitleg moeten we het dan maar doen. Verder hebben we wat bezoek gehad en vinden de baasjes het nodig ons soms op zo'n tafel te zetten. Ze zeggen dat dat nodig is omdat ze goed willen zien hoe we gebouwd zijn. Ze doen maar maar als wij geen zin hebben, dan hebben ze dus pech. Dan kan het baasje doen wat hij wil, maar gaan wij niet staan. Wat wel heel leuk is, is zo'n rood rond ding, hier mogen we geregeld mee spelen. Hier kun je doorheen rennen, er om heen rennen, aan duwen, mee rollen, in bijten, aan trekken en dan nog in slapen. Als de baas dat ding op de grond zet dan sprinten we er met z'n allen op af, dat was de eerste keer natuurlijk een beetje anders. Toen hebben we eerst de kat uit de bomen gekeken en toen de ontdekkers onder ons het sein veilig gaven, zijn we er met z'n allen op af gegaan. Heel leuk en heel gaaf. Wat ook gaaf is, is dat X-men ons geleerd heeft hoe je snel en handig over dat hekje de kamer in komt. Voordat de baasjes het weten is er een hele puppy invasie die door de kamer holt. Dat is zo leuk en zo spannend altijd. Elke keer ontdekken we weer iets nieuw. Zo heb je er een kattenpaal, hier kun je heerlijk in bijten en het touw los trekken. Zo had het vrouwtje er een kerstpop staan, die mist helaas nu een arm. Ook had X-men enkele enkele kussen van de bank getrokken. Die hebben het wel overleefd, maar moesten toch eerst weer de wasmachine in voordat ze weer op de bank konden. O ja en onze zus rood, die had achter de kattenpaal een verstopt hekje gevonden, waar je door kon. Daarachter stond het eten en het drinken van de katten. Toen de baasjes in de gaten hadden dat er iemand zoek was en ze haar vonden, zat ze helemaal onder de kattenmelk die ze lekker opgedronken had. Gelukkig konden de baasjes hierom nog lachen ook. Dat brengt ons dan bij het beloofde verhaal over het boodschappen doen van de baasjes. Dat is me toch elke keer een gepuf als ze boodschappen moeten doen. Het baasje heeft geen zin, van het vrouwtje moet hij mee om te sjouwen en dus daar gaan ze dan. Bewapend met een boodschappenlijst de supermarkt in. Tegenwoordig hebben ze dan beiden een boodschappenwagentje waar dan alles in komt wat ze nodig hebben. Een van die wagentjes is dan alleen voor ons bedoeld, want we hebben wat nodig per week. Zo gebruiken we momenteel 42 liter melk, 21 kilo pens, 8 kilo vlees 4 pakken brinta, de nodige kilo's brokjes en dan niet te vergeten de kilo's gedroogde pens en de snoepjes uit de snoepdoos, die ze bijna elke dag moeten aanvullen. Dan praten we nog niet over chloor, dettol, wasverzachter, waspoeder enz enz. Dus jullie begrijpen waarom dit soms voor de baasjes hard werken is. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
39 Dagen Oud We hebben jullie vorige week verteld dat er zoiets was als buiten, achter dat doorzichtige ding. Nou daar zijn we dus geweest. Dat was leuk. Er valt daar vanalles te ontdekken en er ligt ook zo'n heerlijk groen ding, kunstgras was de naam. Dat is lekker zacht aan onze pootjes en je kunt er heerlijk op rennen en plasjes doen. Wij ukkies zoals X-men ons altijd noemt waren niet bang en liepen gelijk naar buiten, terwijl onze grote held niet veel verder dan de drempel kwam. Hij vond het te nat voor zijn voetjes, die kou kleum. Toen er van die witte dingetjes uit de lucht vielen, moesten wij helaas weer naar binnen, want anders zouden we nat worden en dat zou nog niet zo goed voor ons zijn. Hopelijk is het vlug weer droog en kunnen we weer buiten verder ravotten, tot die tijd rennen we wel door de kamer, waar X-men overigens wel een echte held is. Hij heeft ons alle leuke plekjes laten zien en er ook bijverteld dat de baasjes dit minder leuk vinden, maar hij zie dat we ons daar niet aan moesten storen en gewoon doen wat wij wilden. Ook hebben we de snoepdoos gehad, overigens heel lekker, als X-men niet erin hangt en kregen we de afgelopen dagen een groot dienblad met daarop allemaal gedroogde pens, dat rook lekker en we wilden ook gelijk allemaal beginnen met smullen, was daar niet alweer die X-men die zich prompt helemaal op het dienblad liet vallen om zo te vorokomen dat wij ons aandeel kregen. Gelukkig durfden we het aan hem met z'n allen eraf te gooien, zodat ook wij iets konden pakken. Verder zijn we deze week verhuisd naar de keuken, waar we weer meer plek hebben om te rotzooien met z'n allen. Niet dat wij er zo'n troep van maken, we zijn eigenlijk hele nette puppies. We gaan al heel vlijtig op de kranten, alhoewel nu we het zo opschrijven, we krijgen helemaal bijna geen kranten meer. We moeten nu op zo'n vierkant ding gaan, de baasjes noemen het onze plasbak en de meesten van ons doen het dan ook heel netjes daarop. Die kranten krijgen we helaas niet meer terwijl het toch zulk leuk speelgoed is. Zodra de baas de krant wilde neerleggen stonde wij al met z'n allen klaar om ermee aan de haal te gaan. Had je eindelijk een krant bemachtigd dan zaten ze allemaal achter je aan, want iedereen wilde er eentje hebben. Dus er werd van alle kanten aan getrokken totdat er een heleboel kleine stukjes waren en dan was de pret ervan af en gingen we op zoek naar een nieuwe krant, helaas hadden de baasjes ons vlug door. Nu hebben we er flosjes en kongs bij gekregen, waar we ook mee kunnen slepen een nadeel is, dat dit niet zo vlug kapot gaat, maar hier vinden we ook nog wel een oplossing voor. We zijn tenslotte hele slimme puppies. Dat zei trouwens ook de dierenarts, die er was om ons na te kijken. We bleven allemaal heel braaf op tafel staan en stribbelden niet tegen toen hij ons wilde afluisteren of ons het prikje wilde geven. Niet dat wij dat nou zo leuk vonden, maar het moest. De baasjes waren heel blij toen de dierenarts de verlossende woorden sprak, dat we allemaal compleet waren en ons niks mankeerde, dat hadden wij ze ook kunnen vertellen, maar ons vroegen ze weer niet. Voor deze week weten jullie weer wat meer en de volgende week zullen we jullie vertellen waarom de baasjes zich altijd zo druk maken over het doen van de boodschappen, maar dat vertellen we volgend jaar pas. Nu wensen wij van het Y-nest jullie allemaal een fijne jaarwisseling en heel veel geluk en gezondheid voor 2015. Tot volgend jaar. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
32 Dagen Oud We hebben inmiddels onze eerste brokjes gehad, maar dat was toch even wennen. Dat hapte niet zo lekker weg als die brinta en de pens. Nee, dat was iets harder en daar moesten we dan ook nog op bijten om ze klein te malen. De meesten van ons vonden het in het begin niet zo lekker, maar inmiddels vinden we ook dat prima. Ook de snoep doos kennen we al en daar zit vanalles lekkers in. Het is altijd een feest als we daar in mogen graaien, was het niet dat daar onze kamergenoot X-men was. Tjonge tjonge, die is telkens haantje de voorste en gaat er met zijn hele gewicht voor hangen. Nu we het toch over hem hebben en we willen echt niet roddelen, maar wat kan dat een vervelend ventje zijn soms. Als we slapen schrikken we ons soms het laplazerus, want dan springt die idioot boven op ons en begint aan onze oren of aan ons nekvel te trekken. En dat doet pijn kunnen we jullie verzekeren, wat heeft die een scherpe tandjes. Af en toe vergist hij zich weleens en dan springt hij op een van onze zusjes, maar dan is hij nog niet jarig. Die zijn niet zo als wij kerels, die pakken hem terug, maar dan niet alleen, nee hoor, vaker met zijn allen en dan zie je X-men toch wel vlug maken dat hij weg komt, want met het vrouwelijk schoon hier wil je geen ruzie krijgen. Behalve dat hij vervelend kan zijn, leren we ook heel veel van hem. Zo heeft hij ons laten zien, hoe je het moet aanpakken om in de grote kamer te komen. Je gaat dan tegen de uitgang aan hangen en begint luidkeels te roepen. Dit moet je blijven volhouden tot de baasjes komen en je oppakken. Vervolgens moet je heel lief zijn en kusjes geven en dan mag je door de woonkamer rennen. Dat is echt leuk, hoe zei X-men, "dat is super vet". Van de week stond de manicure weer op het programma. Een voor een werden we opgepakt, bij het baasje op schoot, pootje strekken en daar gingen onze nageltjes weer. We hadden ze net zo lekker scherp en nu moesten ze er weer af. Na de manicure kregen we een of ander tabletje geloof voor de wormpjes, net of wij die hebben, maar goed het moest en toen knipte het vrouwtje ons dat belachelijke gekleurde bandje eraf. Wij helemaal blij, maar die blijdschap was vlug voorbij. Had ze toch alweer grotere gekleurde bandjes voor ons en ja hoor, die moesten weer om onze nek. De meesten van ons hadden het al opgegeven om dat stomme ding van hun nek af te krijgen, maar ons zusje rood is zo'n slimmerik. Hoe ze het doet weet niemand van ons, maar na 30 minuten had ze het er alweer af. Helaas voor haar moest ze het ook weer om en deze keer ging het er iets strakker om. Na al dat gedoe mochten we door de keuken rennen en toen ontdekte er een van ons, achter zo'n doorzichtig ding nog zo'n ruimte. Geloof dat het baasje het buiten noemde. Helaas was het te nat zei hij en mochten we daar niet naar toe, maar hij heeft ons beloofd eind van de week dat we een keer mogen kijken. We kunnen bijna niet wachten, want is er nu leuker als puppy om de weide wereld te ontdekken. Ook wij wensen al onze baasjes en iedereen die ons kent Hele fijne Kerstdagen en tot volgende week. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
24 DAGEN OUD Nou het is gebeurd, we hebben onze eerste mousse gehad en dat was buitengewoon lekker. We kregen twee bordjes voorgezet en moesten daar met z'n allen aan eten. X-men die bij ons woont, wist gelukkig al hoe dat moest en we hebben geprobeerd het ook zo netjes mogelijk te doen. Alleen dat is ons nog niet zo goed gelukt. Sommigen van ons zaten toch wel erg onder het eten, maar dat zien jullie dadelijk wel. Behalve mousse kregen we ook de eerste keer brinta en ook dat beviel ons erg goed, maar het allerlekkerste vinden we die pens met dat vlees, dat wordt lekker aangemaakt met warme melk. Jongens dat is smullen en als we daar straks ook nog eens de brokjes doorheen krijgen, wat willen we nog meer. Nu zullen jullie wel denken, waarom krijgen ze die brokjes niet meteen, nou dat is heel simpel, we hebben nog niet allemaal onze tandjes en dan is zo'n brokje ietwat moeilijk kauwen, vandaar dat we hier nog even op moeten wachten. Waar we niet op moesten wachten waren die belachelijke halsbandjes, koordjes of hoe je die stomme dingen ook noemen wil. We worden hiermee echt belachelijk gemaakt. Kregen we eind vorige week allemaal zo'n stom ding om, nou we kunnen je vertellen we hebben hard onze best gedaan om die dingen weer van onze nek te krijgen, maar dat is helaas maar bij twee van ons gelukt en helaas kregen die het ook weer meteen om hun nek getrokken. Allemaal van die stomme kleurtjes hebben die dingen en wij moeten ermee lopen, belachelijk. Gelukkig hebben we het de meeste tijd zo druk, dat we er niet teveel over nadenken en maar gewoon doen of ze er niet zijn. Onze plasjes en poepjes doen we nu allemaal netjes op het toilet, voor de leken onder ons, het toilet is voor ons de krant. Menig prominent figuur hebben we al letterlijk "in de zeik gezet" op deze manier. Het baasje hoor je wel eens mopperen dat we zoveel kranten verbruiken, maar wat wil je met zo'n grote familie en dat hij maar blij is dat wij het zo netjes op die kranten doen, want anders moest hij telkens onze kleedjes wassen. Niet dat dit nu niet hoeft, maar we proberen in elk geval de boel schoon te houden. Kijk een beetje werk moeten we ook nog voor de baasjes over laten, anders gaan die zich vervelen en dat willen we toch echt niet. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
17 DAGEN OUD De tijd vliegt weer hoor je de baasjes geregeld zeggen, maar wij hebben geen flauw idee wat ze daarmee bedoelen. Wij genieten van ons eten, onze rust, onze slaapjes en alles wat een puppy leven zo aangenaam maakt. Soms gaan we even buiten de kist, dan wordt er bij ons gepoetst en dan weer vlug terug. Onze oogjes zijn ook al enkele dagen open en nu wordt het dus steeds leuker voor ons. We zien waar we lopen, ja jullie lezen het goed, wij kunnen al aardig lopen. Onze baasjes wisten niet wat ze zagen, je hoorde maar steeds, wat zijn die vlug met lopen en dan nog geen twee weken oud. Of die denken dat wij dom zijn, echt niet hoor. Omdat we ons al zo vlug kunnen voortbewegen, hebben ze dan ook maar besloten onze kamer groter te maken, zodat we dan ook echt de ruimte krijgen. Er liggen nu twee grote zachte kleedjes, heel veel knuffels om je lekker onder te verstoppen en ook heel belangrijk, kranten. Nu zullen jullie wel denken, wat moeten die met kranten, die kunnen toch niet lezen, maar die kranten zijn dan ook niet om te lezen, al hoewel wij dit toch binnen enkel weken ook onder de knie hebben, deze kranten zijn om onze poepjes en plasjes op te doen. En daar wij er toch om bekend staan, slim en snel te zijn, doen wij dan ook geregeld al een plasje en poepje op deze kranten. Je hoort de baasjes dan zo van "O, wat goed van die kleintjes". Vergeleken bij onze nieuwe medebewoner X-men, zijn wij natuurlijk wat kleiner, maar om ons nu steeds kleintjes te noemen, dat moeten ze toch ook niet telkens zeggen, want we groeien als kool en al helemaal nu tante Cleverly ook bij ons is komen wonen. We kunnen ons nu uitzoeken waar we eten en we hoorden dat we morgen ook onze eerste mousse kregen. We zijn benieuwd, X-men vertelde ons dat het lekker is, dus we laten ons dan ook verrassen. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
10 DAGEN OUD Inmiddels zijn wij 10 dagen oud en groeien als kool. Onze mams moet ontzettend hard werken om ons allemaal genoeg te eten/drinken te geven, maar ze doet haar uiterste best. Normaal liggen we hier met z'n 13, maar de laatste tijd zijn er soms wat minder broertjes of zusjes. Die gaan dan even naar onze pleegmoeder Cleverly, die hier tegenover ons woont. We gaan daar dan onze X-men gezelschap houden en als we toch daar op bezoek zijn, mogen we meestal mee eten. Je hoort ons baasje dan vaker zeggen "net als bij kinderen, bij anderen waren de boterhammen altijd lekkerder dan thuis" wat ze daar mee bedoelen, weten wij ook niet, maar als je eten aangeboden krijgt, is het toch onbeleefd om nee te zeggen, of niet? Inmiddels hebben wij ook allemaal onze gewichten meer dan verdubbeld, iets dat ook weer volgens de baasjes, super is bij zoveel kleintjes in een nest. Waarom ze ons kleintjes noemen, mag Joost weten, want zo klein zijn wij toch niet. We zijn weliswaar kleiner dan onze buurjongen, maar die is ook 4 dagen ouder en die hoeft zijn snoep e.d. nooit te delen, behalve dan als wij op bezoek komen. Soms plaagt hij ons weleens. Dan liggen wij lekker te drinken bij zijn mams en dan komt hij er als een stormram aan en duwt ons zomaar aan de kant, maar dat pikken wij niet. Dan gaan wij met z'n allen (2 of 3) terug duwen en gisteren hebben we de eerste keer gewonnen. Voor dat we het vergeten te vertellen, we zijn ook al buiten de werpkist geweest. Onze baasjes moesten zoals elke dag, de werpkist verschonen en toen mochten wij met mams naast de werpkist op een kleedje liggen. Sommigen van ons waren natuurlijk weer te nieuwsgierig en kwamen naast het kleedje terecht. En gillen wat die deden, net een stelletje kleine kinderen. Het baasje heeft ze toen snel opgepakt en weer bij ons neergelegd en stil waren ze. Onze mams Magic is heel lief en zorgzaam, maar soms plaagt ze ons en gaat ze op de bank naast de werpkist liggen. Daar komen wij dan niet aan haar omdat wij nog zo klein zijn, maar wacht maar als wij dadelijk groter zijn........................................ |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
OP 22 NOVEMBER 2014 IS ONS Y-NEST GEBOREN Op vrijdagavond werd onze Magic wat onrustiger. Ze begon wat te hijgen en geen kussen of plaid was meer zeker voor haar. Ze wilde zich duidelijk een nestje gaan maken voor de bevalling. Nadat we 's nachts toch nog rustig hadden kunnen slapen, ging ze de volgende ochtend verder met haar voorbereidingen. We hadden voor die zaterdag, voor de avond een feestje gepland, daar Wilma jarig was, maar de gasten zijn afgebeld omdat Magic te onrustig werd en het niet lang meer zou duren voordat ze ging bevallen. Tegen tien voor zes was het dan eindelijk zover, de eerste puppy kwam eraan en zoals gebruikelijk werd ook deze op de bank bij ons geboren. Nadat de pup schoon gelikt was door Magic zijn beiden verhuisd naar de grotere werpkist, omdat we wisten dat Magic een groter nest zou krijgen. In een toch record tempo voor zo'n groot nest en een teef die haar eerste nestje krijgt waren om klokslag middernacht alle 13 pups geboren en had Wilma een fantastisch verjaardagscadeau gekregen. Er zijn 8 reuen en 5 teefjes geboren en allemaal hadden ze een prima geboortegewicht, maar dat kon bijna niet anders want Magic was zo enorm dik, dat moesten flinke pups zijn. Magic is vanaf het eerste ogenblik een geweldige moeder en wil bijna de kist niet uit. Alle 13 pups wil ze zelf voeden en verzorgen, maar om haar toch af en toe iets te ontlasten, leggen we gedurende de dag soms een enkele pup over naar Cleverly. Dan is het ventje van Cleverly niet alleen en Cleverly moet haar melk toch ook kwijt en zo kunnen we Magic ook een beetje helpen. Zowel Magic als Cleverly accepteren het dat er soms pups van de ene naar de andere werpkist gaan, alhoewel ze alles scherp in de gaten houden. We mogen niet klagen met de dames, het zijn twee fantastische moeders. |
||||||||||||
|
DE EERSTE FOTO'S VAN ONS Y-NEST |
||||||||||||
 |
.jpg "De Magical 13")
