|
Puppy foto's van het X-nest
Foto's van de toekomstige paps en mams |
||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 7 - 8 Hier ben ik weer! Wel een beetje later dan normaal, maar het is me dan ook een drukke tijd. Nu zullen jullie wel denken, dat vertelt hij elke week, maar ik kan jullie verzekeren dat het steeds drukker wordt. Niet alleen mijn wekelijkse manicure, mijn twee wekelijkse ontworming, mijn eerste enting, nee er moest ook nog zonodig een chipper van de Raad van Beheer langs komen. En ja hoor, daar ging ik weer en alweer kreeg ik met zo'n gevaarlijk uitziende naald een prik in mijn nek. Het rare daarna was wel, dat telkens als ze er met zo'n ding overheen gingen dan piepte dat ding. Ze hebben me verteld dat dit moet en dat dit chippen heet en dat ding in mijn nek een chip, waar mijn unieke nummer opstaat. Ik dacht dat mijn naam voldoende was, nee hoor, dat ding in mijn nek moet. Gelukkig ben ik nogal dapper, want daarna kwam ze met zo'n swab. Dat is een stokje met daarop watten. Hier kreeg ik ook weer te horen dat dit moet en dat ze hiermee mijn DNA gaan bepalen. Mijn pap en mams hebben ook zo'n DNA profiel en aan de hand daarvan kunnen ze dan zien of het ook daad werkelijk mijn ouders zijn. Het moet niet gekker worden hier. Verder ben ik deze week bezig geweest met al mijn gebruikelijke bezigheden. Eten, slapen, spelen, ontdekken, de kleintjes wat leren, de kleintjes plagen en de baajes wat in beweging houden. We wonen sinds enkele weken in de keuken, dat wisten jullie wel, maar daar in de keuken staat er zo'n hekje omheen, dat we niet zelfstandig de kamer in kunnen. Aan dat hekje zit een deurtje, maar dat deurtje gaat niet helemaal tot beneden, er blijft een flink opstapje. Dat opstapje is bedoeld om ons puppies in de keuken te houden, maar hier hadden de baasjes de rekening zonder mij gemaakt en ik kan jullie vertellen, er is niets makkelijker dan over dit opstapje heen te komen en voordat de baasjes het wisten stond ik dan ook weer in de kamer. Nu wordt dus telkens dat deurtjes gesloten, zodat ik niet de kamer in kan, maar ze moeten zelf geregeld in de keuken zijn en voordat het poortje dicht is flits ik alweer aan ze voorbij. Leuk spelletje, want de baasjes komen dan achter mij aan om mij te vangen en daar ik niet meer zo klein ben en al goed ter been, is dat soms wat moeilijk voor ze. Dit heb ik de kleintjes inmiddels ook geleerd en voordat de baasjes het weten staan we met z'n allen in de kamer. In die kamer is me toch veel leuk speelgoed. Zo liggen er op de banken kussens, niets makkelijker voor mij om die van de bank te trekken. De kleintjes slepen ze dan weer verder. Daar staat zo'n kattenpaal, niets leuker dan het touw dat de katten gebruiken voor hun nagels eraf te trekken. De kleintjes maken er vervolgens een rotzooi van. In de openkast van het vrouwtje staat decoratie zoals zij dat noemt, helaas voor haar, ik kom eraan en wat is dan leuker als het uit die kast te trekken. Verder kun je ook heerlijk onder de salontafel door rennen, onder de banken kruipen, aan de kabels trekken, de katten de stuipen op het lijf jagen en ga zo maar door. Buiten vind ik trouwens ook heel leuk. Je kunt er zo heerlijk sprintjes trekken en daar staat ook ons nieuwe speelgoed de tunnel. Wat een fantastisch ding. Het is zo'n rode stoffen buis waar wij dan doorheen kunnen rennen. Tenminste daar is het voor bedoeld, maar je kunt er ook mee rollen en ook als slaapplek is het helemaal niet verkeerd. Alleen is het soms wat te druk met al dat kleine grut wat er ook in wil. Door het slechte weer van de afgelopen week hebben we trouwens vaker met de tunnel in de kamer gezeten en mijn half zus Lynn kreeg weer herinneringen aan haar eigen puppytijd en ging zowaar ook door de tunnel. Dat was heel leuk. | ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 6 Hallo allemaal, het was me toch weer een drukke week en dan zeggen ze steeds dat wij puppies zo'n heerlijk leventje hebben. Geloof het niet want dat is echt niet waar. Niet alleen dat ik elke week naar de pedicure moet, nou hebben ze ook nog bedacht dat er zo'n dierenarts langs moet komen. Ik kan jullie vertellen, dat willen jullie niet meemaken. Heel onschuldig doen ze dan, maar in de tussentijd ligt er zo'n grote naald en daar wilden ze me mee prikken. Nu zullen jullie wel denken, die heeft het op een rennen gezet, maar nee, daar kreeg ik de kans niet voor. Voordat ik het echt door had stond ik al op de tafel. Eerst heel onschuldig doen, zo van, wat ben jij een mooi kereltje en wat ben je al groot, maar in de tussentijd met zo'n koud ding naar mijn hartslag luisteren en of dat niet genoeg was kneep hij ook nog in mijn ballen. Vrouwtje en baasje blij dat ik ballen had, nou dat hadden ze ook kunnen vragen, daarvoor hadden ze die man niet extra hoeven te vragen en of dat niet genoeg was, kreeg ik als toetje nog die prik in mijn vel. Ze zijn bedankt hoor. Moet wel eerlijk zeggen we hebben ook nog leuke dingen gedaan deze week. Zo mochten we met z'n allen door de kamer rennen, natuurlijk waren er weer een paar van die ukkies die niet normaal konden doen. Gelijk achter de kerstboom en aan die kabels trekken. Ik had ze nog zo gewaarschuwd, maar nee ze vonden het niet nodig om naar hun grote broer te luisteren. Of dat niet genoeg was, gingen er ook een paar in mijn nieuw mandje liggen slapen. Voor de lieve vrede en omdat het kerstmis was heb ik het maar toegestaan. Toen die kerstmis voorbij was, kregen de baasjes weer een idee, we moesten verhuizen en hoppa daar gingen we weer. Nu gingen we van de kamer naar de keuken. Weer meer plek en wat nog veel fijner is, daar is zo'n doorkijk ding en daarachter zie je weer vanalles. Geloof dat ze het deur noemden en net die deur ging van de week open en wij mochten naar buiten. Helaas was ik niet de aller dapperste, dat was een van die kleintjes. Die durfde zomaar naar buiten te rennen en ging op inspectie, toen hij het signaal veilig gaf, ben ik ook maar eens gaan kijken. Aan zich is het wel leuk, maar het was een beetje nat en dat vinden mijn voetjes niet zo prettig, dus ik heb meer van op de drempel naar buiten gekeken, terwijl die domme kleintjes daar rond huppelden. Nee ik ben momenteel nog niet zo'n buitenmens, laat mij maar lekker bij het vrouwtje op de bank liggen dat is meer mijn ding. We hebben nog veel meer meegemaakt deze week, maar de kleintjes moeten ook nog iets te vertellen hebben vandaar dat ik jullie vanaf hier een prettige jaarwisseling wens en een super goed begin van 2015. Jullie X-men. | ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 5 Ondanks dat mijn kamergenootjes ook steeds groter en sneller worden blijf ik de grote jongen en dat is meer dan handig. Iedereen ziet gelijk wie ik ben en dat heeft zo zijn voordelen. Als er visitie is en de kleintjes slapen al, dan kan ik de clown uithangen en de nieuwe baasjes van de kleintjes heerlijk vemaken. Ik ren dan wat door de kist, trek op mijn tocht de een of ander even aan zijn oor, spring er boven op en als er een van de kleintjes wil meedoen, dan pak ik hem zo van achteren bij zijn nekvel, of de staart. Piepen en schreeuwen dat die dan doen, jongens dat is niet te geloven. Soms vergis ik me weleens en dan heb ik een van de dames beet, maar dat is geen pretje kan ik je vertellen. Die beginnen niet te schreeuwen, nee, die draaien zich om en dan moet ik toch maken dat ik wegkom, want anders hebben ze mij en die hebben echt van die scherpe tandjes, dat kan best wel pijn doen. Dus dan moeten we wegwezen. De vorige keer had ik jullie al verteld dat ik soms door de kamer mag rennen. Dat is om de kleintjes wat rust te gunnen en mij wat meer ruimte te geven om mijn sprintjes te trekken. En dat is echt zo leuk. Mams kan zich dan niet voor mij verstoppen en tante Magic ook niet en dan is daar nog Lynn. Ze ziet er wel al volwassen uit, maar spelen dat die kan, geweldig. Die is zelfs soms nog gekker als ik ben. Als het dan te wild wordt, pakken de baasjes me en moet ik weer terug naar mijn kamergenootjes, maar als ik daar nog geen zin in heb, dan ga ik voor de uitgang staan en begin luid keels te zingen. Zo hard dat het door het hele huis gehoord wordt en ik er weer uit mag. Vannacht rond de klok van 4 uur had ik ook even zin om eens lekker te rennen, dus heb ik flink gezongen en wat normaal altijd lukt, lukte me nu niet. In plaats van me eruit te pakken, hoorde ik een boos baasje, steeds foei roepen. Weet iemand van jullie toevallig wat dat betekend? Dit woord hoor ik namelijk de laatste tijd wel vaker en ik heb er echt geen idee van wat ze daar mee bedoelen. O ja, voordat ik het weer vergeet, afgelopen week ben ik weer bij de pedicure geweest, daar worden mijn nageltjes geknipt, zodat ik mams niet zoveel pijn doe met mijn scherpe nageltjes. Ook kreeg ik toen weer zo'n tabletje tegen de wormen, waar dat goed voor is weet Joost, maar ik moet het slikken of ik wil of niet. Zou zeggen fijne kerstmis allemaal en tot volgende week maar weer. | ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 4 Het is en blijft een gezellige boel, nu we allemaal bij elkaar wonen. Opeens heb ik twee mamse, waar ik naar hartelust kan drinken, die mijn kontje vegen als ik wat gedaan heb en die altijd lief tegen mij zijn. Over lief gesproken, ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet altijd ben. Op de eerste plaats plaag ik graag mijn broertjes en zusjes. Die zijn wel allemaal lief, maar toch kan ik het niet laten ze af en toe eens zo lekker te vervelen. Kijk ik ben al wat ouder en hoef natuurlijk niet meer zo vroeg naar bed en wat nog belangrijker is ik hoef niet meer zoveel te slapen. En laten we eerlijk zijn wat is er nu leuker om zo af en toe eens een van mijn kamergenootjes aan de oren te trekken, of in de neus te bijten, of aan de staart te trekken, of lekker door de brinta te duwen, ik zou zo vlug niks weten. Dus zo af en toe kan ik het echt niet laten. Wat trouwens ook leuk is, is over de uitgang heen hangen en dan zielig blaffen. De baasjes komen dan altijd kijken en pakken me dan op en dan mag ik door die grote kamer lopen en daar is veel te ontdekken. Zo zat ik vandaag onder de kerstboom, daar lagen van die kabels en ik vond het erg leuk daar eens aan te trekken, schijnbaar vond het vrouwtje het niet zo leuk, want ik hoorde me toch een gil. Ik stond stijf onder die kerstboom en van schrik viel me dat kabeltje uit de mond. Vrouwtje was opgelucht en het baasje wist niet hoe vlug hij mij onder die boom vandaan moest halen. Voor straf weer de kinderkamer in, maar daar straffen ze me echt niet mee. Ik als een goede hordeloper over mijn kamergenootjes aan het springen, kijk dat ik dan zo af en toe boven op een van hen landt, daar kan ik ook niks aan doen, die schreeuwen dan gelijk en hop daar komen de baasjes weer aangelopen. Is trouwens ook een leuke spel tip voor alle pups die dit lezen. Hoe houd ik de baasjes fit. | ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 3 Ja wat er deze week allemaal gebeurd is, weet niet waar ik beginnen moet. Nadat ik jullie vorige week al had verteld dat mijn oogjes open waren, kon ik dus nu eindelijk mijn omgeving verkennen. Lag ik daar in zo'n bak, geloof dat ze het werpkist noemen, hoe komen ze eigenlijk aan zo'n stomme naam, dat ze maar niet denken dat ze met mij kunnen werpen, dat gebeurd echt niet. Naast die werpkist hebben ze me zo'n boom gepland, dat is nog niet zo erg, maar in die boom hangen heel veel lampjes die ze steeds aanmaken, voor de zogenaamde gezelligheid hoor ik mijn baasjes steeds zeggen. Nou ik vind er niks gezelligs aan, dat licht schijnt in mijn ogen en ik wil mijn rust hebben. Als pup heb je tenslotte een zwaar leven. Tot nog toe kon ik steeds bij mams mijn eten halen, maar nu hebben ze bedacht dat ik enkele keren per dag van een bordje moet eten. Willen ze ook nog dat ik netjes ga staan en dan van dat bord eet. Nou geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Ik eet liggend, ga me toch niet onnodig moe maken zeg. Moet wel toegeven het zijn lekker hapjes die ik krijg, vooral die mousse is lekker, daar heb ik echt van genoten. Kijk maar op de foto's die ik heb bijgevoegd als bewijsmateriaal, anders geloven jullie mij nog niet. O, ja, voor dat ik het belangrijkste vergeet, ben samen met mams verhuisd. De baasjes hadden het super idee, om een grote bak te maken, waar we allemaal samen in konden. Aanvankelijk was ik er niet zo kapot van, maar bij die andere mams, geloof Magic heet ze, daar ligt me toch een vrouwelijk schoon bij en ik zou ikke niet zijn als ik de dames niet gelijk om mij heen verzameld had. Wel is het me soms wat te druk, maar dan trek ik me even terug, plek is er genoeg, en doe even een lekker tukkie. Jongens wat is het leven toch leuk. | ||||||||
|
| ||||||||
|
Week 2 Het kleine mannetje, noemen ze me, maar zo klein ben ik niet meer. Ik eet wel als echte kampioen en groei zienderogen, hoor ik mijn baasjes wel eens vertellen. Door dit vele eten of eigenlijk drinken heb ik soms weleens buikpijn en dan natuurlijk altijd 's nachts, als de baasjes willen slapen. Ik piep dan zo hard, dat het vrouwtje boven er zelfs van wakker wordt. Ze roept dan eerst op het baasje wat er aan de hand is, maar komt uiteindelijk dan toch maar kijken. Ze pakt me dan altijd op haar schoot en wrijft lekker over mijn buikje. Dit vind ik zo lekker, dat ik soms wel eens piep als er helemaal niets aan de hand is. Dat knuffelen is zo lekker en ik val dan ook meestal weer vlug in slaap en de is de buikpijn vergeten. Als ze me echter te vlug in de werpkist terug willen leggen, dan zet ik het weer op een piepen. Geloof me dit trucje werkt uitstekend. Ja, jullie lezen het al, ik ben al echt verwend en maak er dan ook dankbaar misbruik van. De baasjes hebben er nu een oplossing voor gevonden, dat ik niet meer teveel eet/drink en wat denken jullie .....................ze leggen wat meer pups van Magic erbij en kan ik niet meer zoveel eten als ik wil, maar moet nu delen. Mijn buikpijn is nu wel weg, maar nu liggen er steeds 3 of 4 pups van tante Magic bij mijn mams. Eentje was nog wel leuk, maar dit wordt toch echt te gek. Mijn mams vindt het geweldig. Ze laat zich van dat vreemde grut voor de gek houden. Als er een piept komt ze eraan. Hoe noemden mijn baasjes ze...........o ja, koekoekskinderen, wat dat ook betekent. Nu liggen er gedurende de dag vaker 4 pups bij mams. Het moet niet gekker worden. Maar mijn mams Cleverly is een geweldige moeder, heel zorgzaam, heel voorzichtig en zo lief. Het liefst zou ze in die andere werpkist van Magic ook alles willen regelen, want daar roepen er nog veel meer om de moeder. Verder gingen van de week mijn oogjes open en nu kan ik dus zien wat er allemaal om me heen gebeurd en gelijk wilden mijn baasjes dus weer foto's maken. Ik had er echt geen zin in, maar uiteindelijk heb ik ze dan toch maar hun zin gegeven en op de foto gegaan. | ||||||||
|
| ||||||||
|
De 1ste week Op 19 november 2014 is Cleverly bevallen van één prachtige puppy reu. Aan Cleverly was gedurende de 9 weken van haar zwangerschap niet te merken dat ze er moeite mee had. Ze rende door de velden, sprong thuis over de banken en zelfs op tafel klimmen was geen enkel probleem. We hadden dan ook totaal niet in de gaten, dat het zover was en de pup(s) eraan zat te komen. Op 19 november was ik om 05.00 uur al wakker en ga dan gewoonlijk al even aan de computer werken, zo ook die dinsdagmorgen. Rond kwart voor zeven wilde Cleverly perse de logeerkamer op en begon als een gek tegen die deur te trappen. Inmiddels was Huub ook wakker en opeens een gil en ja hoor, de puppy lag bij ons in bed, gewassen en wel. Wij met de pup en Cleverly op sleeptouw naar beneden waar de werpkist voor haar klaar stond. Pup erin gelegd en Cleverly ging er meteen achteraan. De eerste dag ging alles prima, ze bleef de hele dag in de werpkist en maar poetsen die pup. Totdat het avond/nacht werd. Ze wilde absoluut niet meer die werpkist in en ging telkens bij Huub op de matras liggen. Jullie moeten weten Huub slaapt naast de werpkist om alles in de gaten te houden. Uiteindelijk heeft Huub de pup ook maar bij zich genomen, waarop Cleverly en de pup rustig gingen slapen. Alleen Huub kreeg geen oog dicht omdat hij bang was zich in zijn slaap op de pup te draaien. De volgende ochtend heb ik de pup weer in de werpkist gelegd, maar telkens nam Cleverly het kleine mannetje in haar bek en ging ermee naar het dekbed. Dit hebben we zo een keer of vier herhaald totdat Cleverly het dekbed in haar bek nam en dit in de werpkist deponeerde. Heb toen maar het dekbed netjes in de kist gelegd, de pup erop en jullie geloven het niet, Cleverly ging er rustig bijliggen en klaar was Kees. De overige week is heerlijk rustig en relaxed geweest. Het kleine mannetje geniet er met volle teugen van en heeft eten in overvloed. Zoveel zelfs dat we er geregeld een pup van Magic, die op 22 november zijn geboren bij leggen. Dan voelt hij zich ook niet zo eenzaam en hoeft zich niet steeds buikpijn te eten. | ||||||||
|
| ||||||||
 |
.jpg "Marlland UB Unbelievable Clever")
