Hallo allemaal. Het is hier stil geworden, onze grote vriendjes en speelkameraadjes zijn naar de
nieuwe baasjes vertrokken en nu zijn wij er nog en Twicy uit het andere nest.
Gelukkig zijn we nog steeds met genoeg om onzin uit te halen.
We slopen en spelen wat af. Die arme gordijnen zijn bijna gehalveerd.
Vrouwtje vindt het niet leuk, want nu kunnen de vliegen er makkelijker in.
Nu loopt ze steeds met een vliegenmepper rond en als ze hem ook maar even onbewaakt laat,
dan zijn wij er om haar te helpen. Nou ja, helpen, we bedoelen met helpen, de vliegenmepper halveren, leuk he.
Als onze baas achterom wil schoonmaken, omdat wij altijd (bijna altijd) onze plasjes en poepjes buiten doen, dan zijn
wij meteen van de partij om te helpen. Aan de bezem hangen, de schrobber halveren, de trekker blokkeren, de emmer
omver lopen en noem maar op. Zo hadden we ook de dweil te pakken gekregen, nou dweil, zo kon je het niet
meer noemen toen wij ermee klaar waren.
Wat is dat puppy leven toch heerlijk.
 

Het heeft even geduurd, maar onze baasjes hebben het maar wat druk met ons.
Elke dag moeten ze iets nieuws verzinnen, want we willen de wereld verkennen, te beginnen met de tuin.
Verder hebben wij wat nieuwe hobby's erbij gekregen, we trekken en slopen alles wat niet goed vast zit en als
het goed vast zit, dan proberen we het nog.
Of het nu de gordijnen, de dekens, de knuffels, de parasolvoet, de stoelen, de broek van de baas, de rok van ons vrouwtje,
de handen of benen zijn, wij trekken eraan of bijten erin.
Het leukste zijn de benen van ons vrouwtje. Als ze staat te koken, dan sluipen wij dichterbij en in een onbewaakt moment
springen we en proberen zo in die achillespees te bijten. Als ons vrouwtje dan schrikt en het been wegtrekt, dan
zijn we net een stel piranjas die erop duiken.
Verder hebben we de afgelopen tijd onze eerste enting gehad, zijn we gechipt en eten we elke dag vlees en pens.
De brinta vinden we niet meer zo lekker, maar van ons vrouwtje moeten we toch elke dag een keer brinta eten.
Nou geef ons maar pens, heerlijk die geur en die smaak, we krijgen er geen genoeg van.
Nog een paar dagen en dan gaan onze grote vriendjes de weide wereld in en blijft er alleen
nog een meisje hier om mee te spelen. Dat zal wel weer even moeilijk worden, maar je moet maar
denken, des te meer plaats en eten krijgen wij.
Onze eerste knuffel hebben we ook al gesloopt, iets dat onze grote vriendjes nog niet gedaan hadden, maar wij zijn ook
iets heel bijzonders.
 

Hallo mensen.
Het heeft een paar dagen langer geduurd, maar daarvoor hebben we dan ook veel meegemaakt.
Inmiddels krijgen we vier keer per dag eten van onze baasjes en tussendoor nog van onze mams.
Brinta, brokjes, pens en vlees. Dat vinden wij allemaal lekker, waarbij de pens gewoon het allerbeste is.
Onze vriend Tim, zegt altijd dat stinkt, maar die is gek. Het ruikt gewoon overheerlijk en smaken dat dat doet.
We eten altijd onze buikjes rond.
Zes dagen geleden gingen we de eerste keer bij onze collega's in de keuken op visite. Wat een
ruimte hebben die daar. Er is zelfs een deur en als die openstaat, kun je zo naar buiten.
Als het zonnetje schijnt is dat best wel lekker, maar als het regent blijven we toch liever binnen.
Het baasje roept wel altijd dat we buiten moeten poepen en plassen, maar hij vergeet dat we nog
zo klein zijn. Dat die groten altijd naar buiten rennen, dat moeten die weten, die zijn ook twee weken ouder
en kunnen al iets meer hebben dan wij.
Trouwens die groten waren in het begin heel gemeen tegen ons.
Ze dachten dat ze er 7 beweeglijke speeltjes bij hadden gekregen.
Wij vonden dat helemaal niet leuk en als er eentje te dichtbij kwam, dan begonnen wij te gillen.
Heel vlug hadden wij in de gaten, dat als wij gilden, de baasjes ertussen kwamen en wat is er nu leuker,
dan de baasjes voor niks te laten rennen.
Inmiddels wonen we ook in de keuken en redden we ons geweldig. Af en toe gaan we naar buiten, alleen 'snachts
gebruiken we de benchmat als toilet. Jullie zitten tenslotte ook in een hokje en dat doen wij ook, het hoeft tenslotte
niet iedereen te kijken als we moeten.
 

 

Inmiddels zijn wij ook al 3 weken.
We hebben onze eerste brinta al gehad en dat was heerlijk. We hebben er echt van genoten en natuurlijk ging het niet allemaal vlekkeloos
en zaten we hier en daar wat onder de brinta, maar ons baasje zei "dat wij een stuk netter hadden gegeten, dan onze familie van
het T-nest". Hadden jullie dat dan anders verwacht?
Het lopen gaat ook steeds beter. Eerst was het nogal moeilijk, voordat we op de pootjes stonden vielen we alweer om, maar
nu worden we steeds sneller. Onze eerste wormkuur is ook al binnen en als we het goed gehoord hebben, krijgen we
vanavond onze eerst pens. Van horen zeggen, weten we dat dat heel heel erg lekker is, we laten ons verrassen.
Onze eerste maniecure staat ook op het programma, maar dat vertellen we jullie volgende week wel weer.
Geniet van onze foto's en we melden ons volgende week weer.
 

Wij zijn nu twee weken. Groeien als kool, want onze mams Paige is er altijd voor ons. Ze zorgt zo goed voor ons, dat we er altijd tevreden
bij liggen, met goed gevulde buikjes. Momenteel slapen we nog veel, maar toch proberen we af en toe al ons nieuwe plekje wat te verkennen.
Jullie moeten namelijk weten, dat ook wij verhuisd zijn. Toen Moon  met haar kinderen naar de keuken ging, kregen wij
de grotere bak, zodat ook wij meer ruimte krijgen.
Vavaf onze tiende dag kunnen we nu ook de wereld om ons heen zien en dat is allemaal heel spannend voor ons. Zoveel
nieuwe dingen, neem nou bv. al onze knuffels. We weten ook wel dat we nu nog te klein zijn om er mee te spelen, maar
wacht maar, tot we wat ouder zijn, dan zijn ze niet meer veilig voor ons.
O ja, vanavond worden we ontwormd. Volgens onze familie, de pups van Moon, is het een soort pasta, die best wel lekker smaakte.
We zullen het wel proeven vanavond.
 

Inmiddels zijn wij alweer 1 week oud. Wat gaat het toch allemaal vlug.
We groeien en groeien, niet te geloven. Wat hebben wij zoal gedaan afgelopen week, eigenlijk maar drie dingen,
gegeten, geslapen en gepoept en onze mams die verzorgd ons de hele dag en als het haar eens even teveel wordt,
dan draait ze op haar rug (zie foto's) en dan kunnen wij proberen wat we willen, maar dan komen wij er niet aan.
Zo kan ze ook af en toe wat bijkomen en wij vinden dat eigenlijk ook niet erg, was het niet dat wij
de hele dag honger hebben. We willen tenslotte groot en sterk worden.

 

Paige wilde niet onderdoen voor Moon en besloot ook te bevallen via een keizersnede. Voor de baasjes was dit minder leuk, maar gedacht
in het belang van moeder en pups zat er niets anders op.
Gelukkig ging het allemaal super goed. In no-time waren wij met z'n zevenen geboren.
Een kereltje omringd door zes dames. Die zal het goed hebben.
De eerste uurtjes was mams nog een beetje buiten westen van de narcose,  ook toen ze langszaam wakker werd, vond ze het een vreemd idee, dat
wij er opeens lagen, maar langzamerhand vond ze het steeds leuker en nu laat ze ons geen moment meer onbewaakt.
Ze zorgt geweldig voor ons. We zijn dan ook al flink aangekomen. We zijn super rustig, maar dat kan ook met zo'n ontspannen mams.