Nou de dierenarts was geweest, de tweede enting gezet, nog even ontwormd en dan is het bijna zover.
Het afscheid nemen is bijna gekomen.
Nog even met die kleintjes, nou ja zo klein zijn ze nu ook niet meer, spelen en ravotten.
Kijken of we ze nog wat onzin kunnen leren in die paar dagen. Dat zou toch moeten lukken.

En dan is het zover, onze 9 weken bij mams zijn om.
 Onze nieuwe baasjes staan te popelen om ons mee te nemen.
We krijgen allemaal een reistabletje, zodat we niet ziek worden in de auto en dan gaan we.
Het vrouwtje vindt het nooit zo'n leuke dag, maar het moet toch eens gebeuren.
En dan gaan we de wereld in.

Dag jongens en meisjes het gaat jullie allemaal goed en als jullie in de buurt zijn...................
jullie weten waar jullie geboortehuis staat.
 

Zometeen komt de dierenarts weer voor onze tweede enting en dan is het bijna zover.
Nog een paar dagen en dan komen onze nieuwe baasjes ons ophalen.
Wat spannend allemaal.
Tot die tijd zetten we hier de tent nog even op zijn kop.
Vorige week zondag was er de hele dag bezoek voor ons en hebben we ons beste beentje voor gezet.
We hebben laten zien dat we echte brave settertjes zijn, tenminste totdat het bezoek weg was en toen was het speeltijd.
Die arme gieter heeft het moeten ontgelden.
Verder zijn we nu ook al diverse keren boven in de tuin geweest en dat is leuk.
Daar staan bloembakken met planten erin, tenminste toen wij nog niet boven waren geweest, haha.
Die kleine ukkies willen ook steeds mee naar boven, maar ze moeten niet in de weg lopen hoor.
We zijn geduldig, maar ze moeten ons niet teveel op de proef stellen.
Zo was een van de Ukkies zo brutaal en ging in de snoepdoos liggen en hebben ze een knuffel gesloopt.
Iets dat wij nooit zouden doen, geef ons maar het gordijn, veel spannender.
Onze grote zus Magic, daar spelen we ook graag mee, die weet ook nog wel het een en ander uit te halen, daar kunnen
we tenminste wat van leren. Niet zoals die ukkies, die moeten wij laten zien hoe ze buiten moeten plassen.
Is toch niet echt slim of wel.
Zo nog even en dan mogen de nieuwe baasjes ons komen ophalen wij verheugen ons erop.
Eindelijk wat nieuws om te slopen.
 

Weer een weekje ouder en wat hebben wij het druk gehad afgelopen week.
Na onze wekelijkse manicure, kregen we eerst bezoek van de chipper van de Raad van Beheer.
Gelukkig viel dat wel mee, we waren erg dapper zei het vrouwtje, niemand liet ook maar een kick,
toen er met die dikke naald, met de chip erin, werd geprikt.
Nu hebben wij dus allemaal onze eigen stamboom, met chipnummer en officiele naam.
Enkele uren na de chipper werden we nog een keer geprikt, deze keer door de dierenarts.
De dierenarts kwam voor de eerste puppy enting en de eerste controle op onze gezondheid.
Gelukkig was ook hier alles in orde.
Onze baasjes waren heel trots op ons, dat we zo dapper geweest waren en als beloning
kregen we onze snoepdoos (zie foto's), dat was smullen.
Verder kwamen halverwege de week de pups van Paige telkens een paar uurtjes bij ons op bezoek.
Dat was voor ons heel leuk. Wij dachten in eerste instantie, dat het bewegend speelgoed was met geluid.
Hoe harder wij trokken, hoe meer geluid eruit kwam, tot ons vrouwtje ons vertelde, dat wij dit niet
mochten. Het bleek namelijk dat het familie was, alleen een kleiner formaat.
Had ze ons ook wel wat vroeger mogen vertellen, maar leuk was het toch dat wegrennend speelgoed.
O ja, speelgoed, we willen Jan en Grieëtte nog bedanken, geloof het of niet, maar van hun
kregen wij een hele grote zak gevuld met knuffels. Kunnen we tenminste weer verder met slopen,
onze andere hobby.
 

Hallo allemaal, het is weer een weekje geleden dat wij iets van ons lieten horen, maar wat hebben wij het druk.
Niet alleen dat wij veel slapen, spelen, eten, plassen, hoopjes maken, nee er staat nog meer op
ons programma.
Zo zijn we weer ontwormd, gelukkig smaakt dat lekker, dus dat valt wel allemaal mee.
Inmiddels hebben we ook onze eerste avonturen buiten beleefd.
Het weer was zo lekker, dat onze baasjes de deur altijd open hadden staan en daar wij van de dappere zijn
waren wij er als de kippen bij om te kijken wat daar te doen was.
Wat hebben we genoten van het zonnetje en wat hebben we gespeeld met ons halfzusje Magic, gewoon heerlijk.
Nu hoorden we van ons vrouwtje, dat ze heel benieuwd was, of we ook zo naar buiten zouden rennen als het regende.
Geen paniek, ook dat hield ons niet tegen, zodra die deur opengaat, zijn we nog eerder buiten dan onze baasjes.
Ze moeten zelfs soms oppassen dat ze niet over ons struikelen.
Verder is er heel veel bezoek en dan moeten wij ons natuurlijk van onze beste kant laten zien.
Komende week staat er weer veel voor ons op het programma, maar dat horen jullie dan wel weer.
 

Wij zijn nu 4 weken en wat hebben we allemaal meegemaakt afgelopen week.
Eigenlijk teveel om te vertellen.
Allereerst kregen we vorige week zondag onze allereerste maaltijd, brinta. Eerst vonden we het helemaal niet lekker, maar al snel
veranderde dat, daarna kregen we pens met vlees, dat was echt smullen. Wat is die pens lekker en wat ruikt dat heerlijk.
Verder stonden er nog brokjes met pens op het menu en dat was ook smullen geblazen.
Drinken bij mams doen we ook nog heel veel, want dat is toch de lekkerste melk, vinden wij althans en onze mams heeft zoveel melk
daar moeten wij haar toch vanaf helpen, of niet soms.
De tweede grote verandering is dat we nu verhuisd zijn naar de keuken, waar we nog meer speelruimte hebben en we lekker vlug
naar buiten kunnen rennen. Nou ja rennen, alhoewel we steeds vlugger worden en de baasjes af en toe op moeten passen,
anders vallen ze over ons heen. Ook vinden wij het heerlijk als we in de weg kunnen liggen, zodat ons vrouwtje steeds over ons
heen moet stappen. Wat hebben we nog gedaan deze week,  oh ja, we hebben al eens geblafd, op de kranten gepiest en gepoept,
lekker met elkaar liggen rollebollen en ons zusje lag zomaar naast Mika te slapen, of het de beste vriendjes waren.
 

 

Ja wij zijn vandaag 3 weken. We lopen al, alhoewel, het is meer vallen en opstaan, maar
zo moet iedereen het leren en hoe meer we oefenen, hoe beter we het leren.
Sinds vorige week liggen er nu ook kranten in onze kist en soms lukt het ons om naar de krant te lopen.
Dan doen we ons plasje daar, maar soms halen we de krant niet en dan...............
Onze mams is gewoon geweldig. Hoe geduldig ze met ons is, ook al doen we soms ons
plasje op de deken, ze wordt nooit kwaad en probeert alles op te ruimen.
Gisteren had onze mams toch iets lekkers te eten en wij hadden dat geroken.
Ik en mijn zusje er vlug op af, maar toen we aan de eetbak van mams kwamen was die helaas voor ons al leeg.
Nu gaan we straks zelf proberen iets te eten, zal wel een fraaie boel worden.
Verder hebben we onze baasjes ons afgelopen week de nageltjes weer eens geknipt en
moesten we druppels drinken, voor de wormpjes zeiden ze, nou die mogen ze de volgende keer
zelf wel hebben.
 

Het is weer even geleden, maar de baasjes hadden het druk met ons moeders nichtje Paige, die moest namelijk ook puppies krijgen.
Wij gaan ondertussen gewoon door met groeien. Dit doen we meestal slapend.
Af en toe roepen we onze mams, meestal als we honger hebben, maar soms ook gewoon om te kijken of ze komt als we roepen.
En ja hoor, bij elke kik die wij geven komt ze eraan.
Ze heeft het er erg druk mee, maar af en toe laat ze ons toch even alleen, ze moet tenslotte ook haar benen strekken.
Ons baasje heeft weer foto's van ons gemaakt, kijk en geniet.

 

 

Het is niet te geloven hoe hard wij groeien, zelfs ons kleine zusje, dat het na de geboorte even iets moeilijker had, dan die andere dikkertjes, groeit nu als een ware kampioen. De geboorte gewichten hadden zich al na dag 7 verdubbeld en bij de heren verdrievoudigd, iets dat goed te zien is op de foto's.
Binnen enkele dagen gaan de oogjes nu open en dan gaat het steeds vlugger met ons. Eind van de week worden we al de eerste keer ontwormd.
Onze reserve mams Wilma heeft al samen met Huub onze nieuwe veel grotere speelbak klaar gemaakt,
zodat ons nichtje Paige, dadelijk met haar puppies in de werpkist kan.
 

 

Ook vanacht is het weer heerlijk rustig en ontspannen geweest. Moon heeft melk in overvloed en de kids maken hier dankbaar gebruik van.
Je ziet ze gewoon groeien. De belangstelling voor de kleintjes is geweldig.
Elke dag komt er kraamvisite en de telefoon staat niet stil.
Helaas hebben we heel veel mensen al moeten teleurstellen.

 

Ondanks dat Moon zo'n zware operatie achter de rug heeft, is ze een voorbeeldige moeder. Ze blijft uren achterelkaar in de werpkist bij haar kids liggen.
Je moet haar soms zelfs eruit trekken. Eten en drinken doet ze in de werpkist bij haar kleine kruimeltjes. Gisteren dacht Huub, laat ik nou even met Moon en Paige richting weilanden lopen, dan kan ze even uitpuffen. Helaas dacht Moon hier anders over. Toen Huub haar los van de lijn liet, draaide Moon gelijk om en rende in een drafje richting huis. Ze wilde bij haar puppies zijn en dacht dus echt niet aan wandelen. Nu loopt Huub met haar naar buiten, ze plast en poept en rechtsomkeer naar haar kroost. Heerlijk toch zo'n super mams. Met de pups gaat het ook goed. Ze drinken, slapen, plassen, poepen, drinken, slapen enz..

 

 

De geboorte en de
eerste dag

Nadat Moon maar geen weeen kreeg hebben we in overleg met onze dierenarts besloten op 28 april, tot een keizersnede.
In rap tempo werden er 5 pups geboren, die allen na wat wrijven begonnen met ademhalen en gelijk van zich lieten horen. We hebben ze met z'n allen op een warmte kruikje gelegd, maar de protesten duurden voort. Helaas konden ze niet gelijk bij mams aanschuiven en moesten ze wachten totdat Moon geheel verzorgd was en we op weg naar huis konden. Thuis aangekomen liep Moon gelijk de werpkist in, net of ze ons duidelijk wilde maken, kom maar op met mijn kroost. De pups begonnen voorzichtig met drinken en mams begon langzaam met de boel te poetsen en te likken.
 

 

De voorbereidingen

 Vier weken na dekking werd de eerste echografie gemaakt. Hierop zie je een klein zwart bolletje met daarin een puntje,
dat is een pupje. Met zeven weken werd er nog een pret echo gemaakt. Hierop zie je al duidelijk de vorm van de pup. De  witte streepjes zijn de werveltjes van de pup. Dan een kleien twee weken voor de verwachte termijn wordt de werpkist klaargemaakt. Dit gebeurt bij ons in de woonkamer.
Zo kan moeders lekker bij ons blijven en toch aan haar nieuwe plek wennen. Ook voor de pups is dit ideaal. Ze wennen aan alle geluiden die er zo
gemaakt worden in het dagelijks leven en ze zijn lekker dichtbij om te knuffelen. Dit is iets wat wij met z'n allen dan ook heel erg graag doen.