Puppy foto's van het I2-nest

21 OKTOBER 2021 IS ONS   i2-NEST GEBOREN
 

THE PROUD PARENTS OF OUR I2-LITTER
MARLLAND ZO IRISH AND HANDSOME X MARLLAND ENGLISH ROSE
 
Week 5 en 6
Vandaag zijn wij 6 weken en de dag dat wij uitvliegen komt steeds dichterbij zeggen de baasjes.
Wij snappen nog niet wat zij hiermee bedoelen maar we geloven dat het niks leuks is.
Vrouwtje kijkt dan altijd zo droevig en baasje geeft ons dan altijd een extra groeps knuffel.
Jullie weten natuurlijk niet wat een groeps knuffel is. Dan roepen ze tijd voor de familie knuffel of
tijd voor de groeps knuffel en dan vliegen wij overal vandaan om gezellig met z'n allen de baasjes te
bestormen en iedereen van ons probeert ze dan een kusje te geven. Dit is altijd heel leuk en gezellig.
We weten dan soms niet hoe gek we moeten doen en dan kan het ook weleens gebeuren dat we
per ongeluk met een tandje ergens aankomen en dan hoor je de baasjes piepen en gekke geluiden maken.
Over gekke geluiden maken, jullie weten dat wij nu verhuisd zijn naar de keuken waar we ons heerlijk breed maken.
Nu moet het vrouwtje daar ook koken en natuurlijk liggen wij dan met z'n allen op die plek waar ze zou moeten staan.
Of ze nu aan de kraan moet zijn of aan de kookplaat, wij verhuizen met haar mee. Soms kan ze zich dan zo
aanstellen al ze er niet bijkomt en hoe gekker het vrouwtje doet hoe leuker wij het vinden. Nu hebben
sommigen van ons ondekt dat als je haar in de kuiten bijt, niet echt bijten maar zo pitsen, dan doet ze nog gekker en
hoe gekker zij doet, hoe leuker wij het vinden. Soms denkt ze dat wij allemaal slapen en ze onopgemerkt daar kan
gaan staan maar dan heeft  ze zich toch vercalculeerd, een echte Ierse setter puppy merkt alles.
Soms moeten we haar met rust laten en dan met name als ze ons eten klaar maakt. Want als we haar dan
vervelen dan duurt het nog langer voor we iets te eten krijgen. Inmiddels krijgen wij heerlijke pens van de smuldier,
blik vlees, brokjes, rodi rund met hart en nog zoiets. Dat wordt dan heerlijk door het vrouwtje gemengd en als toetje
komt er nog geitenmelk bovenop. Dat smaakt zo goed dat wij alle drie de grote bakken leeg eten. Nou ja, we laten
een paar brokjes voor mams liggen maar dat is zo goed als niks. Mams krijgt dan altijd zelf ook een grote kom met
eigen eten en er is altijd wel eentje van ons die nog wat honger heeft en gezellig met mams mee eet.
Vrouwtje zegt dan altijd dat we echte vretertjes zijn en baasje is dan altijd heel blij omdat we allemaal meteen aan tafel
komen als hij eten roept. We kunnen nog zo vast slapen maar het woord eten daar krijg je ons altijd wakker mee.
Zo'n grote maaltijd met pens krijgen wij 2 x per dag en de andere twee keer krijgen we brinta met geitenmelk en honing,
maar ook hier blijft niets over voor mams. Wij veroberen zonder met de ogen te knipperen 2,5 liter brinta met z'n 9.
Onze speelplek buiten is ook helemaal ingericht en we spelen graag buiten. Gelukkig hebben we een afdak boven de
speelplek zodat we niet steeds nat worden van de vele regen. Kijk die kou daar is niks mis mee dan rennen we
gewoon iets harder achter elkaar aan en dan krijg je het vanzelf warm. We horen ook steeds dat we nergens bang
voor zijn, wat ze daarmee bedoelen weten we niet maar ze spreken altijd met respect over ons als ze iets nieuws
bedacht hebben en wij er met z'n allen op af vliegen. Of dat nu de wip is of de schommel, de tunnels, de ballenbak
of het balancebord wij vinden alles leuk en proberen alles uit. Soms houden de baasjes hun hoofd vast als wij buiten
bezig zijn.
O ja, we krijgen ook steeds complimenten dat wij ons melden als we naar buiten moeten om iets te doen, je weet
wel een plasje of een poepje. Normaal kunnen we zo naar buiten lopen maar met die kou buiten is de deur nu
vaker dicht en dan moeten we ons bemerkbaar maken zodat ze het openmaken. Ze vinden echt dat wij al
goed zindelijk zijn maar dat is ook niet zo gek. Ze hebben ons geleerd vanaf 2 weken dat we ons behoeftes
op dat groene ding moeten doen en nu ligt er buiten een heel groot groen ding, toch heel normaal dat we
daar dan naar toe willen als we moeten.
Van de week was het ook weer zover, we moesten weer ontwormd worden. Het wordt langzaam aan wel
vervelend, om de twee weken komen ze met dat ding aanzetten waar dan een wit goedje in zit dat wij dan
moeten slikken maar ook hier krijgen wij weer complimenten. Het schijnt namelijk zo te zijn dat onze
voorgangers vaker met de kop schudden waardoor dat witte goedje overal heen vloog maar zo zijn wij niet
wij zijn nette puppies en doen stinkend onze best. De nagels knippen was natuurlijk deze week ook weer
nodig maar deze keer ging het stukken beter dan de weken ervoor. Baasje had nu ontdekt dat hij ons
beter kan pakken als we slapen en nog niet helemaal goed wakker zijn. Voordat we merken wat hij
aan het doen is zijn wij al klaar. Pech voor ons en een geluk voor het baasje.
Van de week kwam er bezoek en wij dachten die komt ook spelen met ons zoals alle bezoek dat doet,
maar nee hoor het was foute boel. Om de beurt werden we opgepakt en moesten ons laten zien aan zo'n
mevrouw. Deze pakte dan een lang staafje en wreef daarmee over de binnenzijde van onze wangen.
Vervolgens pakte ze een flesje met een stinkend goedje daar liet ze een paar druppels van in onze nek
vallen en vervolgens pakte ze een gigantisch grote spuit en prikte ons in onze nek en ging toen met
zo'n ding langs onze nek en dat ding piepte meteen. Baasjes hebben ons verteld dat dit de chipper was.
Die lange staaf was voor dna materiaal zodat we zelf een dna profiel krijgen ook al snappen we niet
waarom. Dat koude goedje was ontsmettingsmiddel en die grote spuit daar zat de chip in.
Op die chip staat een uniek nummer waardoor ze als iemand met zo'n ding langs onze nek gaat, ze
altijd kunnen zien wie wie is. Eigenlijk van de zotte dat ze ons nummeren, ze zien toch ook zo wie wie is.
Ook al lijken we op elkaar we hebben toch allemaal ons eigen kenmerk en dan moeten die gekken
ons nummeren. Kijken als wij dat met hun deden, dan zouden ze wel anders piepen.
Over piepen gesproken een paar jongetjes moesten wel even piepen terwijl wij meisjes alle drie geen kik
gaven en volgens het vrouwtje enorm dapper waren, weer extra punten voor de meisjes.
Van de week was het trouwens eindelijk zover. We hadden er al veel over gehoord maar wisten
niet waar ze het over hadden, de snoepdoos. Jongens wat een verrassing. Een doos met
heel veel lekkers voor ons. Tussen het ontbijt en het middagmaal maar ook tussen het middagmaal
en het avondeten krijgen we die snoepdoos. In een woord zalig. Er zit vanalles in wat wij heel
graag lusten, gedroogde long, pens-, kip-, hart-, eend- en tonijn snoepjes en wij mogen
daar dan lekkers uitzoeken. De eerste keer dat we de doos kregen wisten we niet zo goed wat
we moesten doen daarmee maar de tweede keer wisten we van wanten en duurde het te lang
voordat de doos eindelijk op de grond stond en wij daarin mochten uitzoeken. Sommigen van ons
kwamen helemaal niet meer bij de doos vandaan en gingen er het liefste in liggen of staan zodat ze
zagen hoeveel snoepjes ieder van ons pakte. Natuurlijk waren er een paar van ons zo slim om
wat snoepjes hier en daar te verstoppen zodat we ook nog iets lekkers hadden voor als de doos
weg moest. We kunnen alleen maar zeggen heerlijk en nog eens heerlijk.
We hebben nog veel meer te vertellen zo druk hebben wij het de laatste weken, maar nu worden we
weer moe en moeten nog even een dutje doen voordat we eten krijgen.
O ja moesten nog van het vrouwtje zeggen dat sommige foto's wat wazig zijn maar daar kon zij ook niks aan doen.
Ze beloofd voor volgende keer weer betere foto's te maken anders moeten wij dat zelf maar doen.
 
 
 
Week 3 en 4
Inmiddels zijn wij al 4 weken geweest en de baasjes blijven maar herhalen hoe vlug het gaat, maar
ergens hebben ze wel gelijk voor zover wij dit nu al kunnen beoordelen. Wij hebben het zo druk, eigenlijk nog drukker
dan de baasjes. We worden van het ene naar het andere gesleept. Zo kregen we met 3 weken ook de eerste keer brinta.
Jongens dat was een wel even wennen. Ze kwamen aan met een bord en een schaal en daarop zat geitenmelk met vleesmousse.
Het rook zo heerlijk en we hadden zo'n honger alleen was het wel even wennen voor ons. Tot nog toe waren we gewend met het
hoofd iets omhoog te eten en plotsklaps moesten we met het hoofd naar beneden gaan eten. We waren zo gewend naar boven
te kijken naar het flesje met geitenmelk dat we dus nu ook boven aan het zoeken waren en dus prompt door het eten liepen.
Jakkes en we werden nat en plakkerig maar doordat we de pootjes gingen likken kregen we uiteindelijk ook wat binnen. Man
en wat hadden wij het koud gekregen, was niet leuk meer. Gelukkig ging de verwarming voor ons aan, zo'n stomme lamp die rood licht
geeft en zij noemen dat dan de verwarming, vraag niet hoe en wat maar het geeft warmte en dat vinden wij best wel lekker.
Na dit avontuur waren we blij dat we voor de nacht nog een heerlijke goed gevulde fles met warme geitenmelk en honing kregen.
Daarna zijn we heerlijk gaan slapen en hebben de baasjes de rotzooi die wij gemaakt hadden laten opruimen.
Zeg nou zelf dat waren ze toch zelf schuld, hadden ze ons maar moeten vertellen hoe we eten moesten.
De dag erna kregen we toen al 2 keer zo'n maaltijd of met mousse of met brinta en geloof het of  niet we werden
steeds handiger in het eten daarvan en binnen no time hadden we dan ook alles op. De baasjes waren zo trots op ons dat we alles
op aten, je zag ze stralen. Alleen wat wij niet zo leuk vonden was de belediging die er weer achteraan kwam. Ze zeiden
lekkere dikkertjes tegen ons, echt wij vonden dat best wel gemeen. Wij doen zo ons best om ze een plezier te doen door alles op
te eten en dan zeggen die twee "dikkertjes"  tegen ons. Nee, dat viel ons tegen van ze.
Maar goed een nieuwe dag en nieuwe kansen voor ze maar ze schijnen het soms niet te begrijpen. Wat zijn mensen toch hardleers
soms. Wij geven ze een nieuwe kans en zij hebben niets  beters te doen dan weer met die ontwormings pasta te komen.Eerst
allemaal weer op de waag en toen kregen we weer zo'n wit goedje in de mond gespoten. De eersten van ons die aan de beurt
waren dachten eerst dat het geitenmelk was en deden vrijwillig hun mondje open maar al vlug kwamen we erachter dat
ze ons voor de gek probeerden te houden. Dus even kort overleg en we waren eruit. We zouden onze kaken op elkaar houden
en weigeren het goedje te slikken. Helaas hadden we ons weer misrekend want het vrouwtje was daar best wel handig
in en voordat we het wisten moesten we slikken of we dit nu wilden of niet. Maar we zullen ons nog eens goed beraadslagen
hoe we dit gaan aanpakken de volgende keer want we hoorden dat het weer 3 dagen achter elkaar moest en nog minstens
twee keer herhaald worden.
Omdat we steeds sneller worden en ook graag wat wilden rennen stond er de volgende verhuizing voor ons gepland.
Baasje was al een dag heel druk geweest met een of ander tapijt op de grond te leggen in de keuken. Dat is vlak om
het hoekje waar wij liggen en toen dit eenmaal lag werd besloten ons helemaal te verhuizen naar de keuken want
we hadden meer plek nodig. Zo gezegd zo gedaan en daar gingen we weer. Aanvankelijk vonden we er niks aan.
Ons toilet ligt nu een stuk verder weg en mams moeten we soms zoeken want die verstopt zich nog wel eens
in de grote zwarte mand. Als we haar dan vinden dan duiken we ook met z'n allen op mams, die dan gelukkig
rustig blijft liggen.
Nu zagen we een stuk verder nog meer groen liggen en wij dachten laten we daar ens gaan kijken maar dat was nog
niet zo gemakkelijk. Telkens als je dichterbij kwam stootte je ergens tegenaan, zo'n doorzichtig ding dat ons tegen hield.
De baasjes noemden het naderhand glas en vonden het grappig dat wij er tegenaan botsten, maar dat zullen we onthouden
en als wij de kans krijgen dan gaan we ook lachen..
Uiteindelijk ging dat glas ding weg en konden we met z'n allen naar buiten stormen op dat grote groene ding.
Geloof niet dat er een puppy is met zo'n groot toilet maar wij hebben het. En wat kunnen we rennen daar buiten en spelen.
Nu hoorden we net dat we straks de schommel, wip, tunnel, balancebord en ballenbak krijgen. Klinkt allemaal leuk maar
we weten echt niet wat het allemaal is. We laten ons verrassen en laten het jullie volgende week of zo even weten.
Wij zijn afhankelijk van het vrouwtje, die moet de computer voor ons aanzetten zodat wij ons verslag kunnen maken,
helaas hoor je dan telkens "nee loepies nu even niet". Ja en daar schieten we dus niks mee op,
Ook krijgen we de laatste tijd heel veel bezoek. En ze vinden ons dan allemaal zo schattig en lief en de baasjes hoor je maar
steeds zeggen dat wij slimme puppies zijn want we doen onze behoefte al buiten op dat grote groene ding. Wel te verstaan
als dat glazen ding open is. Als dat dicht is dan gaan we op onze twee groene toiletten. We hebben inmiddels geleerd
dat als we gaan piepen voor dat ding er altijd een van de baasjes komt en het openmaakt zodat we naar buiten kunnen.
Vaker gaat er dan een van ons voor staan en begint te piepen en hop daar komt er een van die twee om het open te
maken en net voordat ze er zijn rennen wij weg. Jullie dachten zeker dat wij dat uitlachen vergeten waren, nee hoor want
nu laggen wij als ze voor niks komen.
 
De eerste weken
Morgen worden wij 21 dagen, 3 weken, en de baasjes hoor je maar steeds zeggen "wat gaat het toch vlug".
Dat kan dan wel zijn dat het voor hun vlug gaat maar wij moeten toch echt soms te lang wachten op ons
favoriete drankje, de geitenmelk. Die twee krijgen de geitenmelk bijna niet aangesleept.
Was het dat we eerst 20, 30, 40 ml geitenmelk dronken, nee nu drinken we al zonder problemen 55-60 geitenmelk.
En dan te bedenken 60 maal 9 flesjes is 540 ml geitenmelk en dat keer 7 maaltijden, dan zit je al in de buurt van de 4 liter melk
en dan hebben we nog geen brinta van geitenmelk gehad. Dat avontuur met de brinta zou morgen beginnen, want je hoort
ze nu al klagen dat wij ons dan zo vies maken maar dan kennen ze ons niet.
Van de week klaagde het vrouwtje weer over onze nageltjes, die zouden volgens haar te lang zijn.
Ze beweerde dat wij haar het vel van de arm krabben maar dat is echt niet zo. Zij houdt die arm steeds zo
ongelukkig met het geven van ons flesje dat wij er zonder opzet aan komen en dat zij dan bloedt daar kunnen wij niks aan doen.
Maar ook al was het niet onze schuld we moesten weer naar de pedicure. O jongens, je hoorde ze alleen maar klagen in de zin van
dat wij niet sltil bleven zitten. Nee natuurlijk niet want wij hadden honger en  als zij ons dan oppakken denken wij dat de melk eraan komt.
Ze hadden vlug begrepen dat wij eerst ons eten moesten hebben en dan pas rustig zouden zijn. En zo gebeurde het ook.
Hadden we jullie al verteld dat wij ook verhuisd zijn? Dachten het niet........... Nu toen wij 2 weken waren vonden ze dat
ons verblijf wel wat ruimer en gezelliger mocht zijn. We keken alleen maar tegen die 4 planken aan en zo ontdek je de wereld dus niet.
Zo gezegd zo gedaan. Het baasje kwam met zijn gereedschap aan om ons plekje puppy proof te maken. Het vrouwtje kwam met haar
knuffels aan en die werden overal neergezet zodat het er meteen heel gezellig uitzag.
Sommigen van ons denken dat het slaapplekken zijn voor ons waar je je onder kunt liggen maar ook bovenop. Kijk maar naar de foto's
dan zie je wat ik bedoel. Verder kregen we een hoekje met kranten om onze plasjes en poepjes op te doen. Moet zeggen het lukt ons al
aardig ook al waren de kranten in het begin veel te glad voor ons. Was iets of we over ijs liepen met hele gladde zolen.
Sommigen van ons begonnen heel luidkeels te roepen omdat ze er uit eigen kracht niet vanaf kwamen. Dus baasje of vrouwtje
moesten komen om ons er van af te helpen. Nu na 1 weekje zijn we al wat groter en hebben ze de kranten weg gehaald en ligt
er een of ander groen ding waar we nu op gaan plassen en poepen. De baasjes zijn door het dolle heen als een van ons erop
klimt en zijn behoefte doet. Wat worden wij dan geprezen door ze en voelen wij ons heel slim.
Het is zo gezellig dat we met zijn negen zijn want langzaam leren we ook spelen met elkaar, alhoewel sommige van ons
vinden dat in de staart happen en eraan trekken ook spelen is.
Wij zijn heel benieuwd hoe die brinta ons morgen gaat smaken en of we het schoon houden.
Zo het is al laat en wij puppies moeten ook langzaam gaan slapen anders missen we morgen de brinta, wat dat ook mag zijn.
 
Hallo world here we are.
Na een zware bevalling voor onze mams,, zijn wij geboren op 21 oktober 2021
Wat was dit een moeilijke weg van in de buik van mams naar de wereld.
Uiteindelijk is het ons toch gelukt om die moeizame weg te volgen.
Jullie moeten weten dat ons voorspeld was dat het een groot nest zou zijn en dat
was het ook geweest als mams niet verschillende pups had geabsorbeerd in de laatste 1 á 2 weken voor de bevalling.
En deze geabsorbeerde "pups"  zaten ons vreselijk in de weg op onze weg naar buiten.
Na 22 uur bevallen zat het er voor mams en het vrouwtje ook op. Mams zei ons trouwens dat die helpende handen van
het vrouwtje waren, die ons de komende tijd samen met het baasje ook van voedsel zouden voorzien.
De eerste paar dagen kwamen wij geen gram aan en onze baasjes maakten zich dan ook terecht zorgen om ons.
Wat was nu het geval, mams had geen melk genoeg voor ons. Door de zware bevalling had mams geen melk en
dus werd het flessen voor de baasjes. Elke twee uur kregen we warme geitenmelk uit het flesje en dat dag en nacht door.
Het baasje zette er 'snachts zijn wekker voor en ook al konden wij het nog niet horen op een of andere manier wisten we gewoon dat de wekker ging
en dat er iets te gebeuren stond.De geitenmelk kwam eraan en natuurlijk hadden wij allemaal tegelijk honger. Ieder van ons wilde als eerste aan de beurt zijn maar dat ging niet.
Na het voeren van de geitenmelk konden de baasjes even uitrusten maar eerst nog de flesjes schoonmaken zodat alles al in gereedheid
was voor de volgende ronde melk.
De eerste dagen was er eigenlijk niet zoveel loos. Ons leventje bestond uit slapen, geitenmelk drinken, poepen en plassen en natuurlijk niet
vergeten het knuffelen met de baasjes. Als ze ons oppakken dan zijn we af en toe zo wild dat het vrouwtje ons moet klameren.
We drinken nu allemaal heel goed aan de fles en dat is maar goed ook. We willen allemaal sterkte puppies worden en daar hoort goed eten natuurlijk bij.
De eerste manicure hebben we ook al gehad. De baasjes zagen dat toen onze mams op de rug lag met haar pootjes in de lucht, dat ze een rode buik had.
Natuurlijk gaven ze ons de schuld van die rode buik maar wij zouden onze mams nooit met opzet pijn doen, als dan was het de schuld van de baasjes.
Dus nagelschaartje uit de kast en daar gingen we om de beurt bij het baasje op schoot en nageltjes gekortwiekt. .
Inmiddels is het buikje van mams al weer mooi..
Sorry, moeten nu stoppen met ons verhaal we ruiken de geitenmelk.
Tot volgende week allemaal.